дзяля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Участак зямлі, адведзены для апрацоўкі, або ўчастак лесу, адведзены пад высечку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абша́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Неабсяжная прастора, разлегласць; участак вялікіх памераў.

А. зямлі нязмерны.

Абшары балот.

|| прым. абша́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

танкадро́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Участак мясцовасці, абсталяваны для выпрабавання танкаў і іншых гусенічных машын, а таксама для навучання танкістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аквато́рыя, ‑і, ж.

Участак воднай паверхні. Акваторыя порта.

[Ад лац. aqua — вада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пале́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Участак поля, які выкарыстоўваецца пад пасевы.

Кукурузныя палеткі.

|| прым. пале́тачны, -ая, -ае і пале́ткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заго́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паласа, участак ворнай зямлі, поля.

Узараць з.

2. Агароджанае пад адкрытым небам месца для жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старыца,

участак былога рэчышча.

т. 15, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бабо́вішча, ‑а, н.

Участак поля, на якім рос боб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапля́нішча, ‑а, н.

Участак поля, з якога сабралі каноплі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капу́снішча, ‑а, н.

Участак поля, які быў пад капустай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)