ардана́нс

(фр. ordonnance)

1) урадавы акт у Францыі і некаторых іншых краінах;

2) каралеўскі ўказ у Францыі (12—18 ст. і ў перыяд Рэстаўрацыі) і ў Англіі (13—16 ст.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bureau

[ˈbjʊroʊ]

n., pl. bureaus or -reaux [ˈbjʊroʊz]

1) канцыля́рыя f.

2) ура́давы аддзе́л, бюро́ n.

The Weather Bureau — мэтэаралягі́чная ста́нцыя

3) Brit. пісьмо́вы стол

4) камо́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адміністра́цыя

(лац. administratio = кіраванне)

1) кіроўны орган прадпрыемства, установы, арганізацыі, які нясе адказнасць за іх дзейнасць (напр. а. фабрыкі);

2) органы выканаўчай улады дзяржавы; урадавы апарат;

3) адказныя распарадчыкі (напр. а. выстаўкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кры́зіс

(гр. krisis = рашэнне, пераломны пункт)

1) рэзкі, круты пералом у чым-н. (напр. урадавы к., к. хваробы);

2) абумоўлены супярэчнасцямі ў развіцці грамадства разлад эканамічнага жыцця (напр. фінансавы к.);

3) востры недахоп чаго-н. (напр. жыллёвы к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

przesilenie

н. крызіс; пералом;

przesilenie rządowe — урадавы крызіс;

przesilenie choroby — крызіс хваробы;

przesilenie dnia z nocą — раўнадзенства;

przesilenie letnie (zimowe) — летняе (зімовае) сонцастаянне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

архі́ў

(лац. archivum, ад гр. archeion = урадавы будынак)

1) установа, дзе захоўваюцца і сістэматызуюцца пісьмовыя помнікі мінулага, старыя дакументы;

2) аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы, скончаныя справы і інш.;

3) збор пісем, рукапісаў, фатаграфій, якія маюць адносіны да дзейнасці якой-н. арганізацыі, установы, асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

organ

м.

1. орган;

organ słuchu — орган слыху;

organ rządowy — урадавы орган (газета);

2. ~y мн. муз. арган;

grać na ~ach — іграць на аргане

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

officer

[ˈɑ:fəsər]

1.

n.

1) афіцэ́р -а m. (у а́рміі, вае́нна-марскі́м флёце або́ авія́цыі)

2) капіта́н карабля́

3) ура́давы або́ і́ншы службо́вец

a health officer — саніта́рны інспэ́ктар

a police officer — паліцыя́нт (афіцы́йная або́ ве́тлівая фо́рма)

2.

v.t.

кірава́ць кім-чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

official

[əˈfɪʃəl]

1.

n.

службо́вая асо́ба, службо́вец -ўца m.

bank officials — ба́нкавыя службо́ўцы

2.

adj.

1) службо́вы

an official uniform — службо́вая ўніфо́рма

official duties — службо́выя абавя́зкі

2) афіцы́йны; ура́давы

official representative — афіцы́йны прадстаўні́к

official communication — афіцы́йнае паведамле́ньне

official data — афіцы́йныя да́дзеныя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кры́зіс

(гр. krisis = рашэнне, паваротны пункт)

1) рэзкі, круты пералом у чым-н. (напр. урадавы к.);

2) мед. хуткае змяненне праяў хваробы, якое суправаджаецца рэзкім (крытычным) паніжэннем высокай тэмпературы (проціл. лізіс 1);

3) перыядычная перавытворчасць тавараў, якая вядзе да разладу эканамічнага жыцця, росту беспрацоўя;

4) востры недахоп чаго-н. (напр. жыллёвы к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)