кусацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Мець прывычку кусаць (у 1 знач.).

    • Сабака кусаецца.

  2. Кусаць адзін аднаго; грызціся (пра сабак, звяроў).

  3. пераноснае значэнне: Мець уласцівасць раздражняць, пячы скуру (пра крапіву і некаторыя інш. расліны), а таксама пра каляную тканіну.

    • Крапіва кусаецца.
    • Шарсцяная коўдра кусаецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

драцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Наносіць каму-н. драпіны кіпцюрамі.

    • Мама, Наташка дзярэцца.

  2. Мець уласцівасць драпаць адзін аднаго.

    • Каты дзяруцца.

  3. Раздзірацца на кавалкі, шматкі.

    • Папера лёгка дзярэцца.

  4. Станавіцца непрыгодным.

    • Па такой дарозе абутак хутка дзярэцца.

  5. Знімацца, адставаць ад драўніны.

    • Дзяры лыка пакуль дзярэцца (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Attribút

n -s, -e

1) уласці́васць, пры́знак, атрыбу́т

2) грам. азначэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

property [ˈprɒpəti] n.

1. ула́снасць, маёмасць;

public/personal property грама́дская/асабі́стая ўла́снасць

2. нерухо́мая маёмасць (дом, зямля)

3. уласці́васць, я́касць;

medical properties of plants ле́кавыя я́касці раслі́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пячыся дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Гатавацца сухім награваннем, на адкрытым агні, у духу або на патэльні.

    • Бульба пячэцца ў прыску.
    • Пячэцца яечня на патэльні.

  2. Знаходзіцца на моцным сонцы, у гарачым месцы (размоўнае).

    • П. каля печы.

  3. Мець здольнасць, уласцівасць абпальваць, жыгацца.

    • Крапіва пячэцца.

|| закончанае трыванне: спячыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

безразва́жнасць ж

1. (уласцівасць) Únvernunft f -, Únbesonnenheit f -, -en; Únverstand m -(e)s;

2. (учынак) únvernünftige [únbesonnene, únbedachte] Hándlung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гравіта́цыя

(фр. gravitation, ад лац. gravitas, -atis = цяжар)

фіз. сусветнае прыцяжэнне; уласцівасць узаемапрыцяжэння цел.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Сло́дыч ‘уласцівасць салодкага; салодкі смак’ (ТСБМ, Нас.), ‘задавальненне, асалода’ (Сержп.). Запазычанне з польск. słodycz ‘тс’, аб чым сведчыць наяўнасць ‑ło‑, гл. Карскі 2-3, 39; Цвяткоў, Запіскі, 2, 1, 60. Параўн. саладосць, салодкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

алеафі́льнасць

(ад алеа- + гр. phileo = люблю)

уласцівасць некаторых рэчываў змочвацца алеямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ры́са ’лінія, вузкая паласа’, уласцівасць, адметная якасць’, ’аблічча твару’ (ТСБМ; Гарэц.), ры́ска ’рыска’ (Бяльк.), ’паз’ (свісл., Шат.). Праз польск. rys ’рыса’, ’замалёўка’, ’лінія’, rysa ’драпіна’, ’шчыліна’ з ням. Riss ’трэшчына’, ’шчыліна’, ’драпіна’, ’дзюра’ (Брукнер, 472).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)