крича́щий

1. прич. які́ (што) крычы́ць;

2. прил. (бросающийся в глаза) крыклі́вы; кі́дкі;

крича́щий наря́д крыклі́вы (кі́дкі) убо́р;

крича́щие противоре́чия вялі́кія (страшэ́нныя) супярэ́чнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ubiór, ~oru

ubi|ór

м. убор, убранне, адзенне;

~ór jesienny — восеньскае адзенне;

sklep z ~orami — крама (магазін) адзення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

garnish

[ˈgɑ:rnɪʃ]

1.

n.

1) гарні́р -у m.

2) аздо́ба f.; убо́р -а m.

2.

v.t.

1) аздабля́ць гарні́рам (стра́вы)

2) аздабля́ць, убіра́ць, упрыго́жваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абарваць (у 1–3, 6 знач.).

2. у знач. прым. Сарваны; пазбаўлены чаго‑н. Этажэрка з кнігамі — у трэцім куце. Старыя абарваныя шпалеры месцамі заклеены газетамі. Бядуля. // Разарваны, перарваны. Ледзь прычакаўся ён [Алёшка] ранняга вячэрняга змроку. Украдкам агледзеў канцы абарваных шнуроў. Лынькоў. // Апрануты ў ірванае адзенне. Убор дзявочы абарваны, Зблытаныя косы, У вочках толькі рдзяцца слёзы, Як улетку росы. Купала. // Спынены, перапынены. А я не помню Калыханкі гэтай, Вайной абарванай, Недапетай... Скарынкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маскара́д, ‑у, М ‑дзе, ж.

1. Баль, вечар, на які прыходзяць у масках і спецыяльных касцюмах; касцюміраваны баль. Шэметы збіраліся на навагодні студэнцкі маскарад. Лобан.

2. Незвычайны касцюм, убор, які мяняе чый‑н. знешні выгляд. На Пылі было кароценькае футра і доўгая чорная спадніца. На галаве зграбны капялюшык і густая чорная вуаль .. — Не хацела, каб твая гаспадыня бачыла, што да цябе заходзіла яўрэйка, — так растлумачыла .. [Пыля] мне свой маскарад. Асіпенка. // перан. Аб прытворстве, якое скрывае сутнасць каго‑, чаго‑н. Маскарад буржуазных выбараў.

[Фр. mascarade ад іт. mascherata.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыша́к I, -ка́ м.

1. кисть ж.;

ш. вінагра́ду — кисть виногра́да;

2. ком;

ш. пчол — ком пчёл

шыша́к II, -ка́ м. (старинный головной убор) шиша́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

garb

[gɑ:rb]

1.

n.

адзе́ньне n., во́пратка f.; убо́р -у m.

military or priestly garb — вае́ннае або́ сьвята́рскае адзе́ньне

peasant garb — сяля́нская во́пратка

2.

v.t.

адзява́ць, апрана́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

карту́з м.

1. (головной убор) ша́пка, -кі ж.; карту́з, -за́ м.;

2. (бумажный мешок) уст. мяшо́к, -шка́ м., паке́т, -та м.;

3. воен., ист. карту́з, -за́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убра́нне н

1. (адзенне, убор) Putz m -es, -e, Schmuck m -(e)s, -e; Gewánd n -es, -e (паэт);

2. (аздабленне чаго-н) Áusschmückung f -, -en; Verschönerung f -, -en; Dekoríerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rig

[rɪg]

1.

v.t. (-gg)

1) ладава́ць, аснашча́ць

2) informal убіра́цца

2.

n.

1) прыла́дзьзе n.

2) сьвідрава́льная вы́шка

3) informal гарніту́р -а, строй-ю, убо́р -у m.

4) аўтацягні́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)