Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
pine
I[paɪn]
n.
хво́я, сасна́f.
II[paɪn]
v.
1) тужы́ць па кім
2) со́хнуць (ад тугі́, бо́лю, хваро́бы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прасве́тлены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад прасвятліць.
2.узнач.прым. Ясны, радасны, светлы. Твары першых людзей здаваліся мне такімі прасветленымі, незвычайна адухоўленымі, нібы чалавек ніколі не ведаў ні сумненняў, ні гора, ні тугі.М. Стральцоў.// Які выяўляе радасць, задавальненне; ззяючы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́пацца, ‑аецца; незак.
Разм. Трэскацца, лопацца. [Паліна], такая маленькая, працуе там, на перамычцы, дзе раве сівер, ад якога рэпаюцца вусны і робіцца задубелым і непрыгожым твар.Савіцкі.Гэта рэпаецца спелы Жоўты струк, тугі і поўны, І на свет выходзіць белы Зіхатлівы твар бавоўны.Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хва́ткі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які спрытна, учэпіста хапае, схоплівае што‑н. Хваткія рукі./уперан.ужыв.Зрэдку сустракаліся нізкарослыя дубкі, кучаравілася хваткая шыпшына, расшытая аранжавымі ягадамі.Караткевіч.//перан. Спрытны, кемлівы. Кожны з нас бадзёры, упарты, хваткі, Мы яшчэ не зведалі тугі.Прануза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тое, што і нечы. Гарэў завод, падпалены нейчай рукой.Лынькоў.Дзесьці ў прасторах празвінелі божы. Дацвілі пялёсткі нейчае тугі...Трус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пах, ‑у, м.
Уласцівасць прадметаў, рэчываў дзейнічаць на органы нюху. Прыемны пах. □ [Маша] з прыемнасцю ўдыхала вільготны пах узаранай зямлі.Шамякін.Ад печанага сала па ўсіх лініях разносіцца прыемны пах.Лынькоў.У нос ударыў густы пах лякарстваў.Новікаў.Ёсць боль затоенай тугі У кволым паху звялых кветак.Жылка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)