неўразуме́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які вырашае неўразуменне. Неўразумелы стан. □ З усіх бакоў абкладвала зямлю глухая ноч, непагадзь, халадэча і цьмяная, неўразумелая трывога. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Féueralarm
m -(e)s, -e пажа́рная трыво́га
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Hérzensangst
f -, -ängste мо́цны страх, трыво́га, збянтэ́жанасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перапало́х м Tumúlt m -(e)s, -e; Alárm m -(e)s, -e (трывога)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Тано́га ’смутак, трывога’: танога на сэрцы (Мат. Гом.), тано́жыць ’таміць, стамляць’ (Ян.). Параўн. укр. палес. тоно́жит ’мучыць’. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; незак., каго-што.
Разм. Рабіць кудлатым. Кудлаціць валасы. □ І раптам, калі налятаў вецер і кудлаціў вершаліны дрэў, Алеся апаноўвала трывога. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аганізава́ць
(фр. agoniser, ад с.-лац. agonia < гр. agonia = трывога)
быць у стане агоніі, канаць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
аберажлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Поўны адчування небяспекі; засцярожлівы. Усё ж, як.. [Ганна] ні хацела, трывога не пакідала яе, прымушала глядзець наперад з непакоем і аберажлівай насцярожанасцю. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ва́рфыл ’вэрхал, трывога’ (Бяльк.). Дыялектнае змяненне запазычанага з польск. мовы слова ва́рхал ’тс’ (гл.) праз стадыі ва́рх(ы)л > ва́рхвыл > ва́рфыл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Besórgnis
f -, -se непако́й, трыво́га; турбо́ты
~ errégen — непако́іць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)