трохбо́р’е, ‑я, н.

Спартыўнае спаборніцтва, якое складаецца з трох відаў практыкаванняў або з практыкаванняў па трох відах спорту. Класічнае трохбор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўво́страў, -рава, мн. паўастравы́, паўастраво́ў, м.

Частка сушы, якая з трох бакоў абмываецца морам, а чацвёртым прымыкае да мацерыка, вострава.

Кольскі п.

|| прым. паўастраўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трохбако́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае тры бакі; размешчаны з трох бакоў. Трохбаковая забудова.

2. З удзелам трох бакоў. Трохбаковае пагадненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыно́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што і трыножак.

2. Столік на трох ножках, на якім запальваўся свяшчэнны агонь або прыносілася ахвяра бажаству ў старажытных народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тры́пціх, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Твор выяўленчага мастацтва, які складаецца з трох частак, аб’яднаных адным сюжэтам і ідэяй.

2. Царкоўны абраз, які мае тры створкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэрцэ́т, ‑а, М ‑цэце, м.

Спец.

1. Ансамбль з трох выканаўцаў, пераважна вакальны; трыо.

2. Музычны твор або частка музычнага твора для трох выканаўцаў (галасоў, інструментаў) са сваёй партыяй для кожнага.

3. Вершаваная страфа ў санеце, якая складаецца з трох радкоў.

[Іт. terzetto ад лац. tertius — трэці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохшлю́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які тры разы ўступаў у шлюб або знаходзіўся адначасова ў трох шлюбах.

2. Які паходзіць ад трох шлюбаў. Трохшлюбныя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

three-dimensional

[,Өri:daɪˈmenʃənəl]

adj.

у трох вымярэ́ньнях, трохвыме́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trinity

гру́па з трох людзе́й, тро́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

хво́я ж. сосна́;

◊ заблудзі́ць у трох хво́ях (со́снах) — заблуди́ться в трёх со́снах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)