калаўро́т, -а, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыстасаванне для ручнога прадзення кудзелі, якое прыводзіцца ў рух понажам.

2. Ручны сталярны інструмент для свідравання адтулін.

3. Прыстасаванне для падымання грузаў: вал з ручкай, на які намотваецца трос, ланцуг.

|| прым. калаўро́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штуртро́с, ‑а, м.

Спец. Ланцуг або трос на судне, які ідзе ад штурвала да руля і служыць для павароту руля.

[Гал. stuurtros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеціва́, -ы́, мн. цяцівы́ і (з ліч. 2, 3, 4) цецівы́, цяціў, ж.

1. Вяроўка, струна, якая сцягвае канцы лука.

2. Туга нацягнутая вяроўка, трос у некаторых механізмах, прыладах (спец.).

Ц. лучковай пілы.

3. Бакавая нахіленая бэлька лесвіцы, у якую ўстаўлены канцы прыступак (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капро́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капрону. Капронавая вытворчасць. // Зроблены з капрону. Капронавыя панчохі. Капронавая сукенка. Капронавы трос. Капронавая сетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

linka

ж. вяроўка; канат;

linka holownicza — буксірны трос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

holowniczy

holownicz|y

буксірны;

lina ~a — буксірны трос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

расча́лка ж.

1. (действие) техн. расча́лка, -кі ж., расча́льванне, -ння ср.;

2. (трос, проволока) расця́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камандзі́раў, ‑ава.

Які належыць камандзіру. Камандзіраў наган. □ [Камандзір] падбег да высокага чалавека, схапіў яго за рукі і пачаў трэсці. Чалавек таксама трос камандзіравы рукі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́ер

(англ. wire)

стальны трос для буксіравання трала.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лінь

(гал. lijn)

вельмі моцны тонкі карабельны трос.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)