панагу́льваць

‘пасучыся, стаць тлустым, прыбавіць у вазе (панагульваць тлушч, тлушчу); гуляючы, набыць што-небудзь, нарадзіць дзяцей, не будучы замужам (панагульваць дзяцей); гуляючы, выйграць што-небудзь (панагульваць грошай)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панагу́льваю панагу́льваем
2-я ас. панагу́льваеш панагу́льваеце
3-я ас. панагу́львае панагу́льваюць
Прошлы час
м. панагу́льваў панагу́львалі
ж. панагу́львала
н. панагу́львала
Загадны лад
2-я ас. панагу́львай панагу́львайце
Дзеепрыслоўе
прош. час панагу́льваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свяці́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж. (уст.).

1. Асвятляльная прылада ў выглядзе невялікай бляшанай лямпы, у якую налівалася масла, тлушч і пад.

2. Лампада, плошка з запаленым маслам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абястлу́сціць, ‑тлушчу, ‑тлусціш, ‑тлусціць; зак., што.

Спец. Выдаліць тлушч, тлушчавыя рэчывы. Абястлусціць знятую скуру. Абястлусціць гліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́бий прям., перен. ры́бін;

ры́бий жир ры́бін тлушч;

ры́бьи глаза́ ры́біны во́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cod-liver oil

[ˈkɑ:dlivər,ɔɪl]

n.

ры́бны тлушч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Lébertran

m -s ры́бін тлушч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

натапі́ць (тлушч, воск і пад.) schmélzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

барсу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Драпежны пушны звер сямейства куніцавых з вострай мордай і доўгай грубай шэрсцю.

|| прым. барсуко́вы, -ая, -ае і барсучы́ны, -ая, -ае.

Барсуковая нара.

Барсучынае футра.

Б. тлушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засты́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў густым, цвёрдым пры ахалоджванні.

З. тлушч.

2. Пакрыты лёдам, прымерзлы або закарчанелы ад холаду (разм.).

Застылая лужына.

Застылыя ногі.

Застылая ўсмешка (перан.: нерухомая).

|| наз. засты́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тлук ’тлушч, растопленае сала’ (полац., Нар. сл.), ’тлушч, які застаецца на патэльні, калі смажаць сала’ (Барад.). Відаць, да тук (гл.) пад уплывам тлусты, тлушч, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)