чатырохгадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. чатырохгоддзе.

2. Які праіснаваў, пражыў чатыры гады.

Ч. сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папо́віч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Сын папа; чалавек, які паходзіць з духоўнага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Sohn

m -(e)s, Söhne сын

der verlórene ~ — бібл. блу́дны сын

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хро́сны, -ая, -ае.

Які ўдзельнічае ў абрадзе хрышчэння.

Х. бацька.

Хросная маці.

Х. сын.

Хросная дачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

grandnephew [ˈgrændˌnevju:] n. сын пляме́нніка або́ пляме́нніцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

васьмігадо́вы, -ая, -ае.

1. Якому споўнілася восем гадоў.

В. сын.

2. Тэрмінам у восем гадоў.

В. стаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

son [sʌn] n.

1. сын

2. the Son Ісу́с Хрысто́с;

the Father, the Son and the Holy Spirit Айце́ц, Сын і Святы́ Дух

♦

a/the prodigal son bibl. блу́дны сын

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пава́жлівы, -ая, -ае.

Які адносіцца да каго-н. з павагай.

П. сын.

Паважліва (прысл.) аднесціся.

|| наз. пава́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

syn

м. сын;

syn przybrany (adoptowany; юр.przysposobiony) — прыёмны сын;

syn marnotrawny — блудны сын

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

су́кін, ‑а.

У выразе: сукін сын гл. сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)