васілько́вы василько́вый;

~вае сцябло́ — василько́вый сте́бель;

во́чы ~вага ко́леру — глаза́ василько́вого цве́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

па́растак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Маладая галінка, сцябло расліны з лісцем, якое вырасла ад больш старога сцябла ці ствала, або малая галінка, якая вырасла ад кораня асноўнай расліны.

Маладыя парасткі на старым ствале.

2. Сцябло расліны ў самым пачатку яго развіцця з насення.

Насенне пусціла парасткі.

3. звычайна мн., перан., чаго. Першае праяўленне, пачатак чаго-н., зародак.

Парасткі новага.

|| прым. па́расткавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ла́зячы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад лазіць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Здольны лазіць (пра расліны, сцябло якіх падымаецца ўверх, чапляючыся за што‑н. вусікамі, валаскамі або дадатковымі карэньчыкамі). Лазячае сцябло.

3. Дзеепрысл. незак. ад лазіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праро́стак, ‑тка, м.

Сцябло расліны ў пачатковай стадыі прарастання яго з семя; расток. Праросткі ячменю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́лы, ‑ая, ‑ае.

Пусты ўнутры, нічым не запоўнены. Полае сцябло. Полыя дэталі.

•••

Полыя вены гл. вена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцяблі́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае сцябло. Сцябліністыя парасткі. // Які мае выгляд сцябла. Сцябліністая форма лісцевага чаранка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шта́мбавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае прамы доўгі ствол, сцябло без бакавых адгалінаванняў. Штамбавая ружа. Штамбавы агрэст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траста́, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.

Сцябло льну, канопляў пасля мачэння, ляжання, з якога атрымліваюць валакно для пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трысці́на, ‑ы, ж.

Сцябло трыснягу. Вырваць трысціну. □ [Маці] ішла ўсё той жа размеранай сялянскай хадой, прамая, як трысціна. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чый², чы́ю, м.

1. Высокі стэпавы кавыль, які расце ў Сярэдняй і Цэнтральнай Азіі.

Сцябло чыю.

2. Высушаныя сцёблы гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца для пляцення розных вырабаў, а таксама як сыравіна для папяровай і цэлюлознай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)