навако́льнае асяро́ддзе Umgébung f -, Milieu [mi´ljø:] n -s, -s, Úmwelt f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ánliegend
1.
a
1) сусе́дні, суме́жны
2) які́ прыляга́е [прыстае́]
2.
adv пры гэ́тым
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
contiguous
[kənˈtɪgjuəs]
adj.
1) суме́жны, прыле́глы
to be contiguous — межава́цца
2) Geom. прыле́глы
contiguous angles — прыле́глыя куты́
3) блі́зкі, сусе́дні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
adjacent
[əˈdʒeɪsənt]
adj.
блізкі́; прыле́глы; сусе́дні; суме́жны
The farm adjacent to ours has been sold — Сусе́дняя да нас фа́рма прада́дзеная
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
руба́шка, ‑і, ДМ ‑ншы; Рмн. ‑шак; ж.
1. Тое, што і кашуля. Стары таксама падняўся, міжвольна абцягнуў рубашку, без патрэбы паправіў на стале бялюткі абрус, прагнаў з лавы ката.Васілевіч.Раечка ўсхапілася і ў адной рубашцы ўвалілася ў суседні пакой.Лобан.
2.Спец. Верхні слой чаго‑н. Рубашка катла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марфатрапі́я
(ад гр. morphe = форма + -трапія)
змяненне крышталічнай структуры хімічнага злучэння пры замене ў яго малекуле аднаго з атамаў на суседні па групе ў перыядычнай сістэме элементаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адгаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Рмн. ‑дак; ж.
Сцяна з дошак, фанеры, бярвення, якой адгароджваюць частку памяшкання (у хаце, у хляве, у гумне і пад.). Праз шчыліны паміж дрэнна прыпушчаных адна да адной дошчак сцянной адгародкі Міхалка заўважыў, што па той бок сцяны гарыць агонь.Чорны.[Віця] зазірнуў праз акенца, што было ў фанернай адгародцы, у суседні пакойчык.Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГАРАДЫ́,
бел.нар. гульня. Колькасць удзельнікаў не абмежаваная. Гульцы выбіраюць вядучага — адгадчыка, які выходзіць у суседні пакой або адыходзіць убок. Кожны выбірае назву горада, і калі вяртаецца адгадчык, яму гавораць: «Гарадоў прыгожых многа, ты знайдзі да іх дарогу, лепшы горад выбірай ды хутчэй называй!» Вядучы адгадвае да трох разоў. Калі адгадае, мяняецца месцам з гаспадаром правільна названага горада, калі не — яму кажуць: «Ну і ад’язджай у свой...» (назва горада, што сказаў адгадчык). Вядучы адыходзіць, гульцы выбіраюць назвы інш. гарадоў, і гульня паўтараецца. Выбіраюць гарады адной краіны ці вобласці, аб чым паведамляецца адгадчыку.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
уто́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
1.Спец. Выконваць другую партыю ў спевах або на музычным інструменце; тураваць. Забыўшыся па стомленасць, Леванок пачынаў уторыць Мар’яне, і два галасы, пераплятаючыся, напаўнялі пакой любімай мелодыяй...Стаховіч.
2.каму-чаму. Паўтараць якія‑н. гукі. Раскоцістым рэхам уторыць Машынам суседні лясок.Колас.Зямля па шчырасці аддорыць За шчодрасць жыхара нябёс: Зірні, як промню ліст уторыць Суладнай музыкаю рос!Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)