дру́жны, -ая, -ае.

1. Звязаны дружбай, узаемнай дапамогай, выручкай.

Д. калектыў.

Дружная сям’я.

2. Які адбываецца адначасова, сумесна, бурна.

Д. смех.

Дружныя апладысменты.

Дружная вясна.

Дружна (прысл.) узяцца за работу.

|| наз. дру́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суадка́зчык, ‑а, м.

Той, хто з’яўляецца адказчыкам за якую‑н. справу сумесна з кім‑н. іншым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суправі́цель, ‑я, м.

Правіцель, які правіць, кіруе сумесна з іншым правіцелем, падзяляе з ім паўнату ўлады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўдзе́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Сумесна ўдзельнічаць у чым‑н. з кім‑н.; быць саўдзельнікам чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zusámmenbringen

* vt збіра́ць; зво́дзіць суме́сна (людзей)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ключо́м ’разам, сумесна’ (Ян.). Гл. ключам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

concert [ˈkɒnsət] n.

1. канцэ́рт

2. зго́да

♦

in concert with ва ўзаемадзе́янні з; узго́днена; суме́сна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

супо́льны, -ая, -ае.

1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.

Супольная паша.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.

Супольнае падарожжа.

Супольна (прысл.) працаваць.

3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.

Супольныя імкненні.

Супольныя інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калегія́льны

(с.-лац. collegialis)

які ажыццяўляецца сумесна, групай асоб (к-ае кіраўніцтва).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вме́сте нареч. ра́зам; (совместно) суме́сна; (сообща) супо́льна;

◊

вме́сте с тем ра́зам з тым.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)