sądowy

sądow|y

судовы;

medycyna ~a — судовая медыцына;

proces ~y — судовы працэс;

wyrok ~y — судовы прыгавор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

judicial [dʒu:ˈdɪʃl] adj.

1. судо́вы;

the judicial system судо́вая сістэ́ма

2. судзе́йскі

3. разва́жлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канфірмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., што.

1. Зацвердзіць (зацвярджаць) пастанову, судовы прыгавор і пад.

2. Справіць (спраўляць) абрад канфірмацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sądownictwo

н. судовы лад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сфабрыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Падрабіць што‑н. Сфабрыкаваць дакументы. // перан. Арганізаваць, стварыць што‑н. заганнае, нядобрае, ганебнае. Сфабрыкаваць судовы працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якой прад’яўлены судовы іск.

Удзел у справе істца і адказчыка.

2. Той, хто нясе адказнасць, адказвае за што-н. (разм.).

Брыгадзір за ўсё а.

|| ж. адка́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Untersúchungsrichter

m -s, - судо́вы сле́дчы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pfänder

m -s, - судо́вы выкана́ўца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geríchtsbeisitzer

m -s, - судо́вы засяда́цель

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geríchtsverhandlung

f -, -en судо́вы разбо́р [працэ́с]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)