JP[ˌdʒeɪˈpi:]n. (скар. адjustice of the peace) міравы́суддзя́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
juror
м. член журы; суддзя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
rozjemca
м. трацейскі суддзя; арбітр
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
arbiter
м. арбітр, суддзя; знаўца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Schlíchter
m -s, - траце́йскі [міравы́] суддзя́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
міравы́ Fríedens-;
мірава́я здзе́лка gütlicher Vergléich;
міравы́суддзя́юрыд. Fríedensrichter m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сэ́ндзіць ’абгаворваць, пляткарыць’ (Барад.), ’займацца балбатнёй, плявузгаць’ (Юрч. Вытв.), вытворны наз. сэ́нда ’чалавек, які заўсёды гаворыць многа небыліц’ (глус., Янк. Мат.). Запазычана са старога польск.sędzić, сучаснае sądzić ’меркаваць, думаць, сцвярджаць; выносіць прысуд; крытыкаваць’, сюды ж больш новае запазычанне сэ́ндзя ’суддзя’, ’хто можа крытычна разважаць, быць сведкам’, ’хто абгаворвае, перасуджвае’ (Сл. ПЗБ), з польск.sędzia ’суддзя’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stipendiary[staɪˈpendiəri]n. пла́тны магістра́т; суддзя́, які́ атрымлівае жа́лаванне (у адрозненне ад міравога)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АБУХО́ВІЧЫ,
шляхецкі род герба «Ключ раздвоены» («Абуховіч») у ВКЛ. Найб. вядомыя:
Піліп Казімір, гл.Абуховіч П.К. Тэадор Міхал (?—1658), брат Піліпа Казіміра. Падкаморы мазырскі (1646), паручнік гусарскай харугвы, пасол соймавы. Валодаў землямі ў Мазырскім пав.Захарыяш (?—1658), брат Піліпа Казіміра, суддзя, дэкан смаленскі. Мікалай (?—?), скарбнік і суддзя гродскі мазырскі (1648). Міхал Лявон, гл.Абуховіч М.Л. Тэадор Геранім, гл.Абуховіч Т.Г.