заво́чнік, ‑а, м.

Той, хто вучыцца па сістэме завочнага навучання. Студэнт-завочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

студэ́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да студэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́ечнік, ‑а, м.

Разм. Вучань, студэнт, які пастаянна атрымлівае тройкі за вучобу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Разм. Студэнт універсітэта; чалавек з універсітэцкай адукацыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cand.

= Kandidat – студэнт-дыпломнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mediocre [ˌmi:diˈəʊkə] adj. пасрэ́дны;

a mediocre student/film пасрэ́дны студэ́нт/фільм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

student

м. студэнт;

student prawa (medycyny) — студэнт юрыдычнага (медыцынскага) факультэта;

student pierwszego roku — студэнт першага курса; першакурснік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

alumnus [əˈlʌmnəs] n. (pl. alumni) fml былы́ студэ́нт, выпускні́к (школы, каледжа, універсітэта)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

палітэ́хнік, ‑а, м.

Разм. Студэнт політэхнічнага інстытута, палітэхнікума або чалавек, які скончыў політэхнічны інстытут, палітэхнікум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Studént

m -en, -en студэ́нт; ву́чань (у Аўстрыі)

~ an der Universität — студэ́нт універсітэ́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)