расчараванне, ✂, н.

Пачуццё, стан незадаволенасці, выкліканы няздзейсненымі спадзяваннямі, надзеямі, марамі; страта веры ў каго-, што-н.

  • Глыбокае р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

тугаву́хасць, ‑і, ж.

Частковая страта слыху; недачуванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анестэзі́я, -і, ж. (спец.).

Страта або аслабленне адчувальнасці, успрымальнасці да знешніх раздражненняў пры дапамозе анестэзійных сродкаў; абязбольванне. Мясцовая а.

|| прым. анестэзі́йны, -ая, -ае. Анестэзійныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

aphasia [əˈfeɪziə] n. med. афа́зія; стра́та па́мяці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bereavement [bɪˈri:vmənt] n. ця́жкая стра́та (асабліва блізкіх)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spillage [ˈspɪlɪdʒ] n. fml уце́чка, згу́ба, стра́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

атрафі́я, ‑і, ж.

Страта жыццяздольнасці і змяншэнне памераў органа, асобных тканак арганізма ў выніку парушэння харчавання або працяглай бяздзейнасці. // перан. Страта, прытупленне якой‑н. уласцівасці, здольнасці і пад.

[Ад грэч. atropheo — чахну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкваліфіка́цыя, ‑і, ж.

Страта кваліфікацыі, прафесіянальных ведаў і вопыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агра́фі́я, ‑і, ж.

Расстройства або поўная страта здольнасці пісаць.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wastage [ˈweɪstɪdʒ] n. стра́та;

natural wastage звыча́йная ўце́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)