attainder [əˈteɪndə] n. hist., law стра́та право́ў і маёмасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dissimilation [dɪˌsɪmɪˈleɪʃn] n. ling.

1. стра́та падабе́нства

2. дысіміля́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

word-blindness [ˈwɜ:dˌblaɪndnəs] n. med. стра́та здо́льнасці чыта́ць, алексі́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алексі́я, ‑і, ж.

Страта здольнасці чытаць з прычыны ачаговага пашкоджання галаўнога мозга.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і lexis — слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэграда́цыя, ‑і, ж.

Паступовая страта былых добрых якасцей; заняпад. Дэградацыя глебы. Дэградацыя культуры.

[Лац. degradatio — зніжэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зно́швальнасць, ‑і, ж.

Спец. Страта якасцей, псаванне чаго‑н. пры выкарыстанні. Зношвальнасць абсталявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перараджэ́нства, ‑а, н.

Пагард. Страта свайго былога светапогляду, здрада перадавым, прагрэсіўным, рэвалюцыйным ідэалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афа́зія, ‑і, ж.

Поўная ці частковая страта мовы ў выніку пашкоджання некаторых участкаў галаўнога мозгу.

[Грэч. aphasia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убы́ток м. стра́та, -ты ж.;

быть в убы́тке цярпе́ць стра́ту;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wybroczenie

н. страта крыві

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)