гарма́та, ‑ы, ДМ ‑маце, ж.

Агульная назва артылерыйскай зброі (пушка, гаўбіца, марціра і інш.). Супрацьтанкавая гармата. Зенітная гармата. □ Некалькі гадзін грымелі нашы гарматы, і водгулле іх грому далёка расплывалася па нетрах лясоў і балот Палесся. Колас.

•••

Гарматай не праб’еш гл. прабіць.

Страляць з гарматы па вераб’ях гл. страляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаму́сь, прысл.

Разм. Тое, што і чамусьці ​1. [Сярго:] Народ абучаны, страляць умее, А поспехаў у вас чамусь няма. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schíeßbefehl

m -s, -e зага́д страля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Прастрэ́ліна ’незабудаванае месца на вуліцы’ (слонім., Сцяшк. Сл.). Да прастрэ́ліць ’прабіць, прадзіравіць’ < страляць, страла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мі́ма.

1. прысл. Не спыняючыся, не затрымліваючыся або блізка, побач.

Ехаць м.

2. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: указвае на прадмет, асобу, каля якіх адбываецца рух.

Страляць м. цэлі.

◊

Прапусціць міма вушэй (разм.) — не звярнуць увагі на тое, пра што гавораць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Стрэ́льня ‘вежа ў паглыбленні з байніцамі’ (Гарэц., Др.-Падб.). Да стрэ́ліць (гл. страляць) з суф. ‑н‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак.

1. Пра курэй: кудахтаць, утвараць сокат; пра насякомых, птушак: стракатаць, утвараць строкат.

Сакочуць куры.

Трывожна стракатала сарока.

2. Часта стукаць, страляць, трашчаць.

У лесе сакаталі кулямёты.

3. перан. Вельмі хутка, не сціхаючы, гаварыць (разм.).

|| наз. саката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пуля́ть несов., прост.

1. (стрелять) страля́ць, палі́ць;

2. (бросать чем-л.) кі́даць, шпурля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тале́рачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак, ж.

1. Памянш. да талерка; маленькая талерка.

2. Спец. Спецыяльная круглая мішэнь. Страляць па талерачках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

snipe

[snaɪp]

1.

n., collect. snipe, pl. snipes, Zool.

бака́с -а m. (пту́шка)

2.

v.t.

1) палява́ць на бака́саў

2) страля́ць са схо́ванкі, тра́пна страля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)