бі́скупства, ‑а, м.

1. Пасада біскупа.

2. Акруга, якой кіруе па духоўных справах біскуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

militarist

[ˈmɪlɪtərɪst]

n.

1) мілітары́ст -а m.

2) спэцыялі́ст у вае́нных спра́вах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

непракты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не разбіраецца ў практычных справах; пазбаўлены практычнасці. Непрактычны гаспадар. □ Рухі Пятра вуглаватыя, мітуслівыя і лёгка выдавалі яго як непрактычнага ў гаспадарчых справах інтэлігента. Ракітны.

2. Малапрыдатны да чаго‑н., нявыгадны па сваіх якасцях, выніках. Непрактычны спосаб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coroner [ˈkɒrənə] n. сле́дчы, які́ вядзе спра́вы аб гвалто́ўнай або́ рапто́ўнай сме́рці; сле́дчы па асо́ба ва́жных спра́вах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Наркамнац, гл. Народны камісарыят па справах нацыянальнасцей

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зда́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць здатнага. Такі кірунак думак паказваў на .. [Зосіну] здатнасць думаць і разбірацца ў справах. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суверэнітэ́т, ‑у, М ‑тэце, м.

Незалежнасць дзяржавы ад іншых дзяржаў у яе ўнутраных справах і міжнародных адносінах.

[Ням. Souveränität.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумаўство́, ‑а, н.

Разм.

1. Сяброўскія адносіны паміж кумамі.

2. перан. Паблажлівасць у службовых справах сябрам або сваякам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ds., d/s

= do spraw — па справах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пратэжэ́

(фр. protege)

асоба, якой спрыяюць, аказваюць пратэкцыю ў службовых і іншых справах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)