Лы́базіць ’есці павольна, не адчуваючы смаку, перабіраючы, нехаця’ (Бір. Дзярж.). Укр.уманск.ли́бати ’паволі плесціся’, бойк. ’неахвотна лаешся’, ’глытаць’, балг.хаскаўск.либам ’капрызна, неахвотна есці’ і г. д. — гл. лы́баць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
густава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.
Абл. Спрабаваць на смак. // Па смаку падыходзіць адно да другога. [Джузепе:] А дай-тка мне, Джакобе, смажаніны, Каб ведаць, як яна густуе З віном вось гэтым.Клімковіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смак, ‑у. м.
1. Адчуванне, якое ўзнікае ў выніку раздражнення слізістай абалонкі языка рознымі рэчывамі; здольнасць успрымаць такое адчуванне — адно з пяці знешніх пачуццяў. Салодкі смак. Кіслы смак. Горкі смак. Органы смаку. □ [Чалавек] адчуваў толькі чырвоны туман у вачах і салоны смак крыві ў роце.Караткевіч.Дзеці любаваліся чырвонымі карэньчыкамі [радыскі], каштавалі іх на смак і з удзячнасцю пазіралі на маленькую гаспадыню.Бяганская.// Якасць, уласцівасць ежы, якая адчуваецца ў час яды. Дануся ад душы засмяялася, калі даведалася, што я па смаку не адрозніваю гатункаў цукерак і яны для мяне ўсе аднолькава салодкія.Карпюк.Смак гэтых сушаных яблык.. [Язэпка] яшчэ і цяпер памятае.Бядуля.// Апетыт, прыемнае адчуванне ад яды. Варанае мяса і хлеб з’елі з такім смакам, якога даўно не ведалі.Пянкрат.Акраец хлеба ў торбу ўзяў, кавалак сала ўзяў для смаку.Дубоўка.Ходзіць бабка лесам-гаем У хусціначку збірае Даланясты ліст кляновы — Хлеб на ім пячы жытнёвы,.. А бабоўнік кучаравы — Каб не страціць смак да стравы.Танк.
2.перан. Задавальненне, ахвота. [Міхась] прыпёрся спіной да левага крыла «Пабеды» і доўга стаяў, са смакам пакурваючы папяросу.Корбан.[Тамаш] убіраў у сябе гукі маршаў з такім смакам, нібы піў невядомае смачнае пітво.Бядуля.Калі студэнт выйшаў на двор і спыніўся каля лаўкі, завознікі слухалі якраз вусаценькага мужчыну, які са смакам і веданнем расказваў пра былога гаспадара млына.Брыль.// Цікавасць, схільнасць да чаго‑н.; сутнасць, сэнс чаго‑н. Страціць смак да жыцця. □ Вы, зязюлькі мае, цёткі, Што за смак вам плесці плёткі?!Крапіва.[Чалавек:] — Я люблю рызыку. Як па лязе брытвы ходзіш... Во ў чым смак...Асіпенка.
•••
Дайсці да смакугл. дайсці.
(Не) да смаку (быць, прыйсціся і пад.) — (не) падабацца, (не) спадабацца каму‑н. Жаласлівасць чужых цётак Ваню была не да смаку.Бядуля.[Маланка] баялася, ці прыйдуцца да смаку гасцям яе аладкі.Грамовіч.
Увайсці ў смакгл. увайсці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
insipid
[ɪnˈsɪpɪd]
adj.
1) бяз сма́ку, прэ́сны
2) ну́дны, неціка́вы
3) мля́вы, пазба́ўлены жыцьця́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
салі́ць, салю́, со́ліш, со́ліць; со́лены; незак.
1.што. Сыпаць соль у што-н. для смаку.
С. бульбу.
2.што. Нарыхтоўваць у запас у салёным растворы.
С. агуркі.
С. сала.
3.перан. Рабіць каму-н. непрыемнасці, дапякаць.
С. кпінамі.
|| зак.пасалі́ць, -салю́, -со́ліш, -со́ліць; -со́лены ізасалі́ць, -салю́, -со́ліш, -со́ліць; -со́лены (да 1 і 2 знач.).
|| наз.сале́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Недашмыгі ’не да смаку, неадпаведна жаданню, нораву’ (Нас.). Са спалучэння *не да шмыгі, параўн. да шмыгі ’да твару, падыходзіць’, параўн. укр.не‑до‑шмиги, не‑до‑чмиги ’не падыходзіць, недаладу, недарэчы’. Гл. шмыга.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мядок, медок ’канюшына лугавая, Trifolium pratense L.’ (стол., Бейл.; Бяльк.). Рус.вяц.медок ’канюшына раллявая’, ’канюшына паўзучая’. Да мёд (гл.). Параўн. і іншыя назвы: мядуніца, мядунка (гл.). Названы паводле салодкага смаку нектару ў кветках.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tasteless
[ˈteɪstləs]
adj.
1) нясма́чны, бяз сма́ку(пра е́жу)
2) безгусто́ўны, бяз гу́сту (пра чалаве́ка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vapid
[ˈvæpɪd]
adj.
1) бяз сма́ку, прэ́сны
2) Figur. ну́дны; вя́лы
vapid conversation — вя́лая гу́тарка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дыурэці́н
(н.-лац. diuretinum, ад гр. diuretikos = мачагонны)
лекавы прэпарат, белы парашок саладкавата-салёнага смаку, які ўжываецца як мачагонны сродак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)