ліне́йны, -ая, -ае.

1. Які мае выгляд лініі, складаецца з ліній, мае адносіны да лініі (у 1 знач.).

Л. арнамент.

Лінейныя меры даўжыні.

2. Тое, што і рэгулярны (у 2 знач.; уст.).

Лінейныя войскі.

3. Які складае аснову баявых злучэнняў флоту.

Л. крэйсер.

4. Прызначаны для абслугоўвання лініі сувязі ці шляхоў зносін.

Лінейная міліцыя.

Л. манцёр.

○

Лінейная скорасць — скорасць руху, якая вызначаецца па даўжыні шляху, пройдзенага за адзінку часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпыні́ць, -пыню́, -пы́ніш, -пы́ніць; -пы́нены; зак., каго-што.

Часова спыніць, затрымаць; сцішыць, зменшыць скорасць руху.

П. машыну.

П. каня.

П. гаворку.

|| незак. прыпыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыпыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chyżość

ж. хуткасць; скорасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szparkość

ж. шпаркасць; хуткасць, скорасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фа́завы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фазы (у 2, 3 знач.). Фазавая скорасць. Фазавы пераход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́раснік, ‑а, м.

Спецыяліст па рабоце скораснымі метадамі. Токар-скораснік. // Разм. Спартсмен, які бегае на скорасць. Канькабежац-скораснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да космасу, звязаны з асваеннем космасу. Касмічная прастора. Касмічны век. Касмічная лабараторыя. // Прызначаны для палёту ў космас, для работы ў космасе. Касмічны карабель. Касмічная ракета. Касмічная метэастанцыя.

•••

Касмічная скорасць гл. скорасць.

Касмічны апарат гл. апарат.

Касмічны пыл гл. пыл.

Касмічныя прамяні гл. прамень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскака́цца, ‑скачуся, ‑скачашся, ‑скачацца; зак.

Разм.

1. Захапіўшыся скокамі, пачаць многа скакаць.

2. Скачучы, набраць большую скорасць (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szybkość

ж. скорасць, хуткасць; шыбкасць; шпаркасць; спрытнасць; прудкасць;

szybkość lotu — скорасць палёту;

szybkość obrotów — лік абаротаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спуртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Рэзка павялічыць (павялічваць) скорасць перад фінішам у час бегу, плавання, катання на каньках і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)