свінама́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Свіння, якая дае прыплод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праро́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Абазвацца рохканнем. Свіння прарохкала.

2. Рохкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іаркшы́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Іаркшыра (графства Вялікабрытаніі).

•••

Іаркшырскія свінні гл. свіння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаро́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да агароднік. Воўк не пастух, а свіння не агародніца. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прары́ць сов. (рылом — о животных) проры́ть;

свіння́ ~ры́ла роў — свинья́ проры́ла кана́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tümmler

m -s, - дэльфі́н; марска́я свіння́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schwéinigel

m -s, - разм. свіння́, паску́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падры́ць, ‑рые; зак., што.

Узрыць, узрыхліць зямлю пад чым‑н., знізу чаго‑н. (пра жывёл). Свіння падрыла яблыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mástschwein

n -(e)s, -e адко́рмачная свіння́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

амікашо́нства

(ад фр. ami = сябра + cochon = свіння)

бесцырымоннасць, панібрацтва, фамільярнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)