Verbum

адмало́ць, -мялю́, -ме́леш, -ме́ле; -мялі́; зак., што і без дап.

1. Папрацаваць пэўны час, мелючы што-н.

А. два дні.

2. Скончыць малоць.

Адмалоў сваё стары млын.

назва́ць¹, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві́; -зва́ны; зак., каго-што.

1. кім-чым. Даць імя, найменне каму-, чаму-н.

Н. дачку Святланай.

Н. вуліцу Акадэмічная.

2. Сказаць сваё імя і прозвішча, назву каго-, чаго-н.; адрэкамендаваць.

Хлопец назваў сваё прозвішча.

3. Паведаміць, аб’явіць.

Ён назваў неверагодную лічбу.

4. Вызначыць, ахарактарызаваць.

Ну як н. такі ўчынак?

|| незак. называ́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. называ́нне, -я, н.

канава́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Знахар, які лечыць коней (уст).

2. перан. Пра дрэннага ўрача, невука ў медыцыне (пагард.).

Такому канавалу не даверыш сваё здароўе.

рэзюмі́раваць, -рую, -руеш, -руе: -руй; -раваны і рэзюмава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны, зак. і незак., што (кніжн.).

Зрабіць (рабіць) рэзюмэ, вывад са сказанага, напісанага.

Р. сваё выказванне.

самавы́значыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

Вызначыць сваё месца ў жыцці, у грамадстве, усвядоміць свае грамадскія нацыянальныя інтарэсы і пад.

|| незак. самавызнача́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. самавызначэ́нне, -я, н.

удзесяцяры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ро́ны; зак., што.

Павялічыць, узмацніць у дзесяць разоў, у многа разоў.

У. сваё багацце.

У. намаганні.

|| незак. удзесяцяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

эшафо́т, -а, М -фо́це, мн. -ы, -аў, м.

Памост для пакарання.

Э. з шыбеніцаю.

◊

Узысці на эшафот — прынесці сваё жыццё ў ахвяру чаму-н.

|| прым. эшафо́тны, -ая, -ае.