гужо́ўка, ‑і, ДМ ‑жоўцы, ж.

Хрыбтовая, самая трывалая частка сырамяці, якая ідзе на вупражныя гужы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супермо́да

(ад супер- + мода)

самая апошняя мода.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

квінтэсе́нцыя, ‑і, ж.

Кніжн. Аснова, самая сутнасць чаго‑н. Гэта гісторыя і з’яўляецца ядром апавядання, яго квінтэсенцыяй. «Полымя».

[Ад лац. quinta essentia — пятая сутнасць (у антычнай і сярэдневяковай філасофіі — асноўная сутнасць рэчаў).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ліва, ‑а, н.

Разм. Тое, што і колка ​1. — Зарадку ж робіш? Дык коліва — самая лепшая зарадка. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зале́тась, прысл.

Два гады назад. І вясна прыйшла. Такая самая, як летась, як залетась, як кожны год. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анако́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Самая вялікая змяя сямейства ўдававых, якая водзіцца ў трапічных лясах Гвіяны, Бразіліі, Пэру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вал¹, -а, мн. валы́, -о́ў, м.

1. Доўгі высокі земляны насып.

Крапасны в.

2. Высокая хваля.

Дзявяты в. (самая моцная і небяспечная хваля ў час марской буры, паводле старадаўніх уяўленняў — пагібельная для мараплаўцаў). Агнявы в. (перан.: пра вельмі моцны артылерыйскі абстрэл пазіцый, які паслядоўна перамяшчаецца).

|| прым. ва́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

latest [ˈleɪtɪst] adj.

1. апо́шні;

the latest news апо́шнія наві́ны

2. найно́ўшы, са́мы но́вы;

the latest model са́мая апо́шняя/са́мая но́вая мадэ́ль

♦

at the latest не пазне́й чым;

I’ll be back by 6 o’clock at the latest. Я вярнуся не пазней чым а 6 гадзіне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

on record

запіса́ны, зарэгістрава́ны

it was the warmest winter on record — Гэ́тая зіма́ зарэгістрава́ная як са́мая цёплая

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пу́чыць, ‑чыць; незак., што.

Раздуваць, уздымаць. Вецер пучыць брызент. □ Не будзе ежа будучыні пучыць так жываты людзям, як гэта самая капуста. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)