Спецыяльная палка з папярочынамі ўверсе і пасярэдзіне, на якую апіраецца хворы на ногі.
Асцярожна крочыў на мыліцах салдат.
|| прым.мы́лічны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Салду́к ’салдат’ (Касп.). З салдат (гл.) з заменай канцавога складу суф. ‑ук, як у прыму́к ’прымак’, знайду́к ’пазашлюбнае дзіця’ і г. д.; аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 74.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жаўне́р ’польскі салдат’ (ТСБМ), ’салдат’ (БРС). Рус.жолнер ’польскі салдат’, укр.жовнір ’тс’, ’салдат’. З польск.żołnierz, ст.-польск.żołdnierz < ням.Söldner. Паводле Клячкоўскага (Зб. Развадоўскаму, II, 331) і Шцібера (Świat jęz. Sł., 295), ст.-польск. з ням. праз чэш. пасрэдніцтва да XIV ст. У ст.-бел. фіксуецца яшчэ з канца XV ст. жолнеръ з шэрагам вытворных (Булыка, Запазыч., 114–115), ст.-польск.żołdnierz зафіксавана ў першай палавіне XVI ст. (Рэчак). Ням.Sold ’плата прафесіянальнага салдата’, с.-ням.solt ’тс’ < ст.-франц.solt ’залатая манета, аплата салдата’ < познелац.sol(i)dus (nummus) ’шчырая манета’. С.-в.-ням.soldenx̄re, soldenier ’наёмны салдат’ утворана на гэтай аснове (Дудэн).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэмабілізава́ны
1.дзеепрым demobilisíert;
дэмабілізава́ны салда́т [жаў не́р] der demobilisíerte Soldát
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
коннагвардзе́ец, ‑дзейца, м.
1.Салдат або афіцэр лейб-гвардыі коннага палка ў дарэвалюцыйнай Расіі.
2.Салдат або афіцэр гвардзейскай кавалерыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цы́рык, ‑а, м.
Мангольскі салдат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
regular1[ˈregjələ]n.
1. пастая́нны наве́двальнік або́ кліе́нт
2.салда́т рэгуля́рнай а́рміі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
warhorse[ˈwɔ:hɔ:s]n.
1. баявы́ конь
2.infml вая́ка, стары́ во́ін, быва́лы салда́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
карабіне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У Заходняй Еўропе і Расіі да сярэдзіны 19 ст.: узброены карабінам салдат-стралок.
2. Жандар у Італіі.
|| прым.карабіне́рны, -ая, -ае.
К. полк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
самастрэ́л², -а і -у, м.
1. -у. Наўмыснае раненне самога сябе з мэтай ухіліцца ад ваеннай службы.
2. -а, мн. -ы, -аў. Салдат, які знарок раніў сябе (разм.).
Шпіталізаваць самастрэла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)