Разм. Пятляючы, прабегчы сваім цячэннем якую‑н. адлегласць. Рэчка напятляла вёрст семдзесят.// Бегаючы, нарабіць слядоў у выглядзе петляў. Зайцы напятлялі слядоў на снезе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жвір, ‑у, м.
Буйназярністы жоўты пясок. Слізкаватая ад макраты пляцоўка густа насыпана жоўтым жвірам.Кулакоўскі.Плюхала і спакойна цякла рэчка, сіняя, халодная. Жаўцела жвірам на плыткіх месцах.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вярба́, ‑ы; мн. вербы, ‑аў; ж.
Дрэвавая і кустовая расліна сямейства вярбовых з разложыстымі гнуткімі галінамі і вузкім лісцем. Абросшая вербамі, спакойна цякла рэчка каля самых хат.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рача́ліна ’балотная рэчка’ (Яшк.), ’месца стоку талай і дажджавой вады, ручаіна’ (мядз., Нар. словатв.), сюды ж рача́льнік ’затока каля рэчкі’ (віл., Сл. ПЗБ). Утварэнне з падвойнай суфіксацыяй рака + ал + іна. Накшталт балаціна ’забалочаная мясціна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́чман ’старшы ротман у плытагонаў’ (Нар. сл.), ’плытагон’ (Сцяшк. МГ), рэ́цьман ’брыгадзір плытніцкай брыгады’ (З нар. сл.), рэ́ксман ’старшы сярод плытагонаў’ (Скарбы). Гэтыя формы суадносяцца з рака, рэчка пад уплывам народнай этымалогіі. Гл. ротман.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́мерзнуцьсов., в разн. знач. вы́мерзнуть;
рунь ~зла — ози́мые вы́мерзли;
рэ́чка ~зла да дна — ре́чка вы́мерзла до дна
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
серабры́ццанесов.
1. (сверкать серебряным блеском) серебри́ться;
рэ́чка с. ўдалечыні́ — ре́чка серебри́тся вдалеке́;
2.страд. серебри́ться; см. серабры́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
river
[ˈrɪvər]1.
n.
1) рэ́чка, рака́f.
2) пато́к -у m.
rivers of blood — пато́кі крыві́
2.
adj.
рачны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ракі́та, ‑ы, ДМ ‑кіце, ж.
Дрэва або вялікі куст сямейства вярбовых. Рэчка падымаецца над берагамі, я высока стаю над вадою і плыву, і плыву, толькі недзе ўнізе мінаюцца кусты чырвоных ракіт.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́чанька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Рмн. ‑нек; ж.
Нар.-паэт.Ласк.да рака, рэчка. І дзе на свеце ёсць такая, як Нёман, рэчанька другая?Колас.Цячэ рэчанька, Цячэ быстрая, Скочупераскочу.З нар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)