Kéilriemen

m -s, - тэх. клінападо́бны рэ́мень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзя́га, ‑і, ДМ дзязе, ж.

Рэмень, папруга. Тужэй падцягваем франтавыя дзягі, Глянцуем боты, чысцім шынялі. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбру́шнік, ‑а, м.

Частка вупражы — рэмень, які працягваецца пад брухам каня ад адной аглоблі да другой. Завязаць падбрушнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скашо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы; Р мн. ‑шовак; ж.

Рэмень, які праходзіць пад брухам каня і змацоўвае страмёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

straphanger [ˈstræpˌhæŋə] n. infml пасажы́р, які́ стоячы трыма́ецца за рэ́мень (у аўтобусе, трамваі і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нахво́снік, ‑а, м.

Частка вупражы — рэмень, які ідзе па спіне каня ад сядла або падсядзёлка і праходзіць пад хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

Кароткі повад, а таксама рэмень, на якім водзяць сабак.

Узяць сабаку на п.

◊

Ісці на павадку ў каго (разм., неадабр.) — знаходзіцца ў залежнасці ад каго-н.

|| прым. павадко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Schúlterriemen

m -s, - вайск. партупе́я, плечавы́ рэ́мень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Léibriemen

m -s, - вайск. паясны́ рэ́мень, папру́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абшму́ляць сов., разг.

1. обтере́ть;

а. рэ́мень — обтере́ть реме́нь;

2. (ногу и т.п.) стере́ть, натере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)