старажытнаармянскія крэпасць і паселішча за 27 км на У ад Ерэвана. Засн. каля 2 ст. да н.э. на месцы энеалітычнага паселішча. Да 5 ст.н.э. была летняй рэзідэнцыяй арм. цароў. Існавала і ў сярэднія вякі (зруйнаваная землетрасеннем 1679). Захаваліся руіны крапасной сцяны, вежаў, палаца з параднай залай, вінаробняй і лазняй з мазаічнай падлогай (2—3 ст.), язычніцкага храма (1 ст.; адноўлены ў 1975), круглага купальнага хрысц. храма (6 ст.). У паселішчы пры крэпасці — базіліка (5 ст.), руіны шматлікіх арх. збудаванняў (4—17 ст.), надмагільныя пліты-хачкары.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
зруйнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
Разбурыць, ператварыць у руіны. [Банда] стараецца спаліць ці якім-небудзь іншым парадкам зруйнаваць.. завод.Чорны.// Ліквідаваць, знішчыць. У тых людзей, якія ў маладосці назаўсёды зруйнавалі быльняговыя межы і праклалі сцежкі ў новы дзень, павырасталі сыны і дочкі.Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ruin
[ˈru:ɪn]1.
n.
1) разва́ліна f., руі́ныpl.
The ruins of an ancient castle — Руіны старажы́тнага за́мку
2) згу́ба, загу́ба, пагі́бель f.; упа́дак -ку, заняпа́д -у m.
His enemies planned the duke’s ruin — Во́рагі кня́зя планава́лі яму́ загу́бу
Drinking was his ruin — П’я́нства было́ яго́най згу́бай
3) руі́на f.
The house had gone to ruin — Дом дайшо́ў да ста́ну руі́ны
4) банкру́цтва n.
2.
v.t.
1) даво́дзіць да руі́ны, руйнава́ць; разбура́ць; глумі́ць
2) даво́дзіць да гале́чы, да банкру́цтва
3.
v.i.
руйнава́цца, банкрутава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
on the rocks
а) informal разьбі́ты, зруйнава́ны; на мяжы́руі́ны
б) збанкрутава́ны
в) алькаго́льны напо́й зь лёдам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ruina
ruin|a
ж.
1. спусташэнне; збядненне; згаленне;
2. ~y мн.руіны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ператвара́ць у ву́галь verkóhlen vt, karbonisíeren vt;
ператвара́ць у руі́ны in Trümmer légen;
ператвара́ць у жарт ins Lächerliche [Spáßhafte] zíehen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АРМАВІ́Р,
сталіца і рэліг. цэнтр стараж.-арм. Айрарацкага царства ў 4—2 ст. да н.э. Заснаваны на месцы г.Аргішціхінілі. Пасля перанясення сталіцы ў г.Арташат прыйшоў у заняпад, але існаваў да 5 ст.н.э. Яго руіны каля с. Армавір у Арменіі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АТО́Н,
у старажытнаегіпецкай міфалогіі бог сонца; звычайна ўяўляўся ў выглядзе сонечнага дыска. Фараон Аменхатэп IV (Эхнатон) абвясціў Атона адзіным егіпецкім богам. У яго гонар у г.Ахетатон быў пабудаваны вял. храм; руіны храма выяўлены пры археал. раскопках каля сучаснага сяла Тэль-эль-Амарна.