украі́нска-ру́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. украі́нска-ру́скі украі́нска-ру́ская украі́нска-ру́скае украі́нска-ру́скія
Р. украі́нска-ру́скага украі́нска-ру́скай
украі́нска-ру́скае		 украі́нска-ру́скага украі́нска-ру́скіх
Д. украі́нска-ру́скаму украі́нска-ру́скай украі́нска-ру́скаму украі́нска-ру́скім
В. украі́нска-ру́скі (неадуш.)
украі́нска-ру́скага (адуш.)		 украі́нска-ру́скую украі́нска-ру́скае украі́нска-ру́скія (неадуш.)
украі́нска-ру́скіх (адуш.)
Т. украі́нска-ру́скім украі́нска-ру́скай
украі́нска-ру́скаю		 украі́нска-ру́скім украі́нска-ру́скімі
М. украі́нска-ру́скім украі́нска-ру́скай украі́нска-ру́скім украі́нска-ру́скіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Áchterbahn

f -, -en ру́скія го́ркі (атракцыён)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Russian​1 [ˈrʌʃn] n.

1. ру́скі; ру́ская;

a Russian расія́нін; расія́нка;

the Russians ру́скія

2. ру́ская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ру́скі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. ру́скі ру́ская ру́скія
Р. ру́скага ру́скай ру́скіх
Д. ру́скаму ру́скай ру́скім
В. ру́скага ру́скую ру́скіх
Т. ру́скім ру́скай
ру́скаю		 ру́скімі
М. ру́скім ру́скай ру́скіх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

расія́не, ‑ян; адз. расіянін, ‑а, м.; расіянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. расіянкі, ‑нак; ж.

Уст. Рускія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́нгла-няме́цка-ру́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. а́нгла-няме́цка-ру́скі а́нгла-няме́цка-ру́ская а́нгла-няме́цка-ру́скае а́нгла-няме́цка-ру́скія
Р. а́нгла-няме́цка-ру́скага а́нгла-няме́цка-ру́скай
а́нгла-няме́цка-ру́скае		 а́нгла-няме́цка-ру́скага а́нгла-няме́цка-ру́скіх
Д. а́нгла-няме́цка-ру́скаму а́нгла-няме́цка-ру́скай а́нгла-няме́цка-ру́скаму а́нгла-няме́цка-ру́скім
В. а́нгла-няме́цка-ру́скі (неадуш.)
а́нгла-няме́цка-ру́скага (адуш.)		 а́нгла-няме́цка-ру́скую а́нгла-няме́цка-ру́скае а́нгла-няме́цка-ру́скія (неадуш.)
а́нгла-няме́цка-ру́скіх (адуш.)
Т. а́нгла-няме́цка-ру́скім а́нгла-няме́цка-ру́скай
а́нгла-няме́цка-ру́скаю		 а́нгла-няме́цка-ру́скім а́нгла-няме́цка-ру́скімі
М. а́нгла-няме́цка-ру́скім а́нгла-няме́цка-ру́скай а́нгла-няме́цка-ру́скім а́нгла-няме́цка-ру́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няме́цка-белару́ска-ру́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няме́цка-белару́ска-ру́скі няме́цка-белару́ска-ру́ская няме́цка-белару́ска-ру́скае няме́цка-белару́ска-ру́скія
Р. няме́цка-белару́ска-ру́скага няме́цка-белару́ска-ру́скай
няме́цка-белару́ска-ру́скае		 няме́цка-белару́ска-ру́скага няме́цка-белару́ска-ру́скіх
Д. няме́цка-белару́ска-ру́скаму няме́цка-белару́ска-ру́скай няме́цка-белару́ска-ру́скаму няме́цка-белару́ска-ру́скім
В. няме́цка-белару́ска-ру́скі (неадуш.)
няме́цка-белару́ска-ру́скага (адуш.)		 няме́цка-белару́ска-ру́скую няме́цка-белару́ска-ру́скае няме́цка-белару́ска-ру́скія (неадуш.)
няме́цка-белару́ска-ру́скіх (адуш.)
Т. няме́цка-белару́ска-ру́скім няме́цка-белару́ска-ру́скай
няме́цка-белару́ска-ру́скаю		 няме́цка-белару́ска-ру́скім няме́цка-белару́ска-ру́скімі
М. няме́цка-белару́ска-ру́скім няме́цка-белару́ска-ру́скай няме́цка-белару́ска-ру́скім няме́цка-белару́ска-ру́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

велікару́сы, ‑аў; адз. велікарус, ‑а, м.; велікаруска, ‑і, ДМ ‑цы; мн. велікарускі, ‑сак; ж.

Тое, што і рускія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́шкі, -шак.

Гульня белымі і чорнымі кружкамі (шашкамі ў 4 знач.) на дошцы ў 64 (рускія шашкі) або ў 100 клетак (міжнародныя шашкі), якая заключаецца ў тым, што кожны з двух партнёраў імкнецца знішчыць шашкі саперніка або пазбавіць яго магчымасці рабіць хады.

Гуляць у ш.

|| прым. ша́шачны, -ая, -ае.

Ш. столік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жывапі́сец, ‑сца, м.

Мастак, які займаецца жывапісам. Жывапісныя работы ў Каломенскім палацы выконваў славуты Сымон Ушакоў, а таксама іншыя рускія жывапісцы. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)