héimatlich

a ро́дны, айчы́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ма́тчын, -а.

1. Які належыць матцы.

Матчына хата.

Матчыны вочы ў сэрца глядзяць (прыказка).

2. Уласцівы матцы (у 1 знач.).

Матчына ласка.

3. Такі, як у маткі (у 1 знач.).

У Алесі матчыны вочы.

4. Родны; народны.

Матчына мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dopełniacz

м. грам. родны склон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hometown

[ˈhoʊmtaʊn]

n.

ро́днае ме́ста, ро́дны го́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Váterstadt

f -, -städte ро́дны го́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чужані́ца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ніц.

1. Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны захопнік.

2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.

3. Не родны, не сваяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кро́ўны ’родны па крыві, які паходзіць ад адных продкаў’ (ТСБМ, Сцяшк., Др.-Падб.). Гл. кроў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

consanguine

[kənˈsæŋgwɪn]

adj.

кро́ўны, крэ́ўны, ро́дны па крыві́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

one’s native heath

радзі́ма f., ро́дны кут

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

full-blood

[,fʊlˈblʌd]

adj.

ро́дны (пра бра́та, сястру́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)