Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gem
[dʒem]1.
n.
1) кашто́ўны ка́мень (асаблі́ва рэ́заны, шліфава́ны); кашто́ўнасьць, пэ́рла f.
2) лі́сьцевая пупы́шка f.
2.
v.t.
1) упрыго́жваць, прыбіра́ць кашто́ўнымі камяня́мі
2) распуска́цца(пра дрэ́ва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
disband
[dɪsˈbænd]1.
v.t.
1) разьвя́зваць (арганіза́цыю), распуска́ць
2) расфармо́ўваць, звальня́ць з вайско́вае слу́жбы, дэмабілізава́ць
2.
v.i.
разьвяза́цца, расфармо́ўвацца, распуска́цца
The musical group disbanded — Музы́чная гру́па распа́лася
3.
v.t.
расфармо́ўваць, звальня́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
квітне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
1.Паэт.Распускацца, расцвітаць (пра кветкі). Пралескі пачалі квітнець І зелянець паляны.Смагаровіч.// Мець кветкі, быць у пары цвіцення; цвісці. Квітнее бэз. □ Квітнеюць сады. Палі і лугі ператварыліся ў стракатыя каляровыя дываны.В. Вольскі.
2.перан. Паспяхова развівацца, знаходзіцца ў спрыяльных для развіцця ўмовах; працвітаць. Квітнее прамысловасць. Квітнее культура. □ Квітней, сталіца ўсіх сталіц — Васьмівяковая Масква!Калачынскі.
3.перан. Быць здаровым, прыгожым; знаходзіцца ў стане росквіту. Жанчына квітнее. □ [Данута] адчувала сябе, відаць, выдатна, бо аж уся квітнела.Карпюк.// Станавіцца радасным, прыгажэць. Усім падабалася і ўсе хвалілі. Сяргей проста квітнеў ад задавальнення. Яму яшчэ не даводзілася так апранацца.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расі́цца1 ’памалу есці’, звычайна ў прош. ч. з адмоўем не: не расі́лася ’і расінкі ў рот не брата’ (Сцяц.), росі́цца ’браць у рот, перакусваць’ (ТС), rasíś ’пажаданне з’есці, дакрануцца вуснамі’ (Варл.). Да раса́1 (гл.) са зразумелым метафарычным пераносам.
*Расі́цца2 (rʼesʼitysʼa) ’цвісці, квітнець (пра жыта)’ (палес., Выг., Смул.). Параўн. укр.ряси́ти ’быць пакрытым лістамі, пладамі’, серб.-харв.ре́сити се ’прыгажэць’, ресати ’цвісці, распускацца’, балг.ря́сам ’цвісці, пакрывацца пупышкамі’, реся́ 3 ас. адз. л. ’выпускаць вусікі, распушвацца, цвісці (пра расліны)’. Гл. з іншым вакалізмам расаваць, укр.роси́ты ’цвісці (пра жыта)’ і пад., усё да *ręsa (Смулкова, Białoruś, 229), гл. раса́2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
leaf1[li:f]n. (pl.leaves)
1. ліст (дрэва);
oak leaves лі́сце ду́ба;
come into leafраспуска́цца;
in leaf пакры́ты лісто́тай
2. ліст (кнігі, металу)
♦
shake like a leaf калаці́цца/дрыжа́ць як асі́навы ліст;
take a leaf from smb.’s book браць пры́клад з каго́-н.;
turn over a new leaf пача́ць жыць па-но́ваму
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
растворя́тьсяIIнесов.
1.(распускаться) растава́ць, распуска́цца;
са́хар растворя́ется в воде́ цу́кар растае́ ў вадзе́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Не́лень ’дуб, які захоўвае на сабе сухія лісты аж да новых і пачынае распускацца ў першай палове мая, прыблізна на два тыдні пазней за звычайны’ (Пятк. 2), неле́нь ’тс’ (Маш.), не́лень і не́лін ’тс’ (ТС), нелі́н ’тс’ (лельч., Жыв. сл.), часта ў спалучэннях не́лень‑дуб, не́лін‑дуб ’тс’ (ТС); укр.не́линь. Да *lěniti, *linʼati ’ліняць’, параўн. славен.léniti ’тс’, гл. ліняць; першапачаткова прыметнік як азначэнне пры назоўніку дуб, які пасля ў выніку дээтымалагізацыі субстантываваўся; паўторна збліжаны з лень, лянівы (гл.), адсюль другасная апісальная назва лянівы дуб, параўн.: Кажуць леніву дуб, бо вон повно развіваецца (ТС, 3, 21), а таксама шляхам апушчэння адмоўя — лень‑дуб (там жа).