ГЕ́РА

(Gera),

горад на У Германіі, у зямлі Цюрынгія. Вядомы з 995. 123 тыс. ж. (1994). Вузел чыгунак і аўтадарог. Прам-сць: тэкст. (пераважна шарсцяная) і маш.-буд. (у т. л. станкабудаванне, электратэхн., вытв-сць тэкст. машын, кампрэсараў), абутковая, гумавая, мэблевая, харч.; ф-ка піяніна. Арх. помнікі 13—18 ст.

т. 5, с. 166

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ivories

Sl.

а) кля́вішы (піяні́на, гармо́ніка)

б) білья́рдныя ку́лі

в) ко́сьці для гульні́

г) зу́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

piano

I [pɪˈænoʊ]

n., pl. -os

піяні́на n.

to play piano — граць на піяні́не

II [pɪˈɑ:noʊ]

adj., adv., Mus.

пія́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

recreation

[,rekriˈeɪʃən]

n.

гуля́ньне n., заба́ва f.; адпачы́нак -ку m.

She plays piano for recreation — Яна́ йгра́е на піяні́на для адпачы́нку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mechanics

[mɪˈkænɪks]

n.

1) мэха́ніка f

2) тэ́хніка f. чаго́-н.

the mechanics of playing the piano — тэ́хніка ігры́ на піяні́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чэле́ста

(іт. celesta, ад лац. caelestis = нябесны)

пласціначны ўдарна-клавішны музычны інструмент, які знешне нагадвае невялікае піяніна або фісгармонію; пры гранні на ім утварае прыемныя меладычныя гукі, падобныя на звон званочкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wrest

[rest]

1.

v.t.

1) крутану́ць, вы́круціць, вы́рваць сі́лаю

2) Figur. выкрыўля́ць, скажа́ць

2.

n.

1) выкру́чваньне n.

2) ключ (для нала́джваньня піяні́на, цымба́лаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nastroić

зак.

1. настроіць, наладзіць;

nastroić pianino — настроіць піяніна;

2. перан. настроіць; намовіць;

nastroić kogo przeciw ... — настроіць каго супраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кла́віш, ‑а, м. і кла́віша, ‑ы, ж.

1. Пласцінка ў музычным інструменце (фартэпіяна, баяне і інш.), якую націскаюць пальцам для атрымання гуку. Павел сеў за піяніна. Прабег пальцамі па клавішах. Мелодыя паплыла па пакоі. Шыцік. Па клавішах скачуць пальцы гарманіста. Бядуля.

2. Наканечнік рычажка ў розных механізмах (тэлефонным апараце, пішучай машынцы і пад.), які прыводзіцца ў рух пальцамі. Клавішы машынкі. □ [Хлопец] шчоўкнуў клавішам радыёлы, і кватэру запоўніла музыка. Хомчанка.

[Польск. klawisz ад лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГУ́СЕЎ Валянцін Іванавіч

(6.5.1911, с. Александрыя Стаўрапольскага краю, Расія — 17.7.1983),

бел. архітэктар, педагог. Засл. архітэктар Беларусі (1969). Скончыў Маскоўскі арх. ін-т (1936). З 1936 выкладчык БПІ, у 1959—78 у Бел. тэатр.-маст. ін-це. У творах выкарыстоўваў кампазіцыйныя прыёмы і формы класічнай архітэктуры. Асн. работы: Дом афіцэраў у Бабруйску, ф-ка піяніна ў Барысаве (абодва 1937), пасёлкі пры торфапрадпрыемствах у Мінскай, Віцебскай, Магілёўскай, Гомельскай абл. (1937—39); праекты аднаўлення і рэканструкцыі разбураных у Айч. вайну акруговага Дома афіцэраў, жылых дамоў і адм. будынкаў у Мінску (1945—46), забудова праспекта Кірава ў Віцебску.

т. 5, с. 543

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)