Won’t you take some refreshment? Ці не жадаеце падмацавацца?;
Refreshments will be served after the meeting. Прахаладжальныя напоі і закуску пададуць пасля сходу.
2. аднаўле́нне сіл, адпачы́нак
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Віначэ́рп (уст. жарт.) ’асоба, якая падносіла пітво на банкетах ці бяседах’ (БРС). Укр.виночерпій, виночерпець, рус.виночерпий, ст.-рус.виночерпий, виночерпецъ ’тс’ (з XIV ст.). У бел. мове калька з грэч.οἰνοχόος ’тс’ праз ст.-рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
питьё
1.(действие) піццё, -цця́ср.;
го́дный для питья́ прыго́дны (прыда́тны) для піцця́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Getränk
n -(е)s, -e напо́й, напі́так, пітво́
ein ~ zu sich (D) néhmen* — вы́піць што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Кампот ’пітво з садавіны, ягад, згатаваных у вадзе з цукрам’ (ТСБМ). Відавочна, запазычана з рус.компот, якое ў XVIII ст. прыйшло з франц.compote ’тс’ < ст.-франц.composte < лац.composita ’змешаная’ (Шанскі, 2, 245–246; Слаўскі, 2, 399). Фасмер (2, 306) дапускае пасрэдніцтва ням. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
буза́1, ‑ы, ж.
1. Рэшткі вадкасці, падонкі. На дне бочкі адна буза асталася.
2. Лёгкае хмельнае пітво з проса, грэчкі, ячменю, пашыранае галоўным чынам у Крыму і на Каўказе.
3. Адклады на дне вадаёмаў (рэк, сажалак, азёр), якія складаюцца з найдрабнейшых частак мінеральных і арганічных рэчываў.
буза́2, ‑ы, ж.
Разм. Скандал, шум.
[Перс. buzä.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хто-ніхто́, каго-нікаго, каму-нікаму, каго-нікаго, кім-нікім, аб кім-нікім, займ.неазначальны.
Хто-небудзь з людзей; некаторыя людзі. Хто-ніхто выходзіў араць на зіму, сеяць жыта, капаць бульбу.Каваленка.Хто-ніхто з хлопцаў не саромеўся без запрашэння, без тостаў каштаваць пастаўленае на сталы пітво, але толькі ў тым пакоі, які адводзіўся для моладзі.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Піту́н1 ’піток; п’яніца’ (зэльв., Жыв. сл.; Сл. рэп лекс.), ’той, хто п’е алкагольнае пітво’ (Варл.). Да піць (гл.). Суф. ‑ун з экспрэсным значэннем ’схільнасць да адпаведнага дзеяння’ (Сцяцко, Афікс. наз., 68).
◎ Піту́н2 ’тытунь’ (смарг., Сл. ПЗБ). У выніку распадабення т — m > п — т. Да тытунь (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
guzzle
[ˈgʌzəl]1.
v.
пра́гна піць, шмат піць (гарэ́лкі)
2.
n.
1) пітво́n., напо́й -ю m.; сьпіртны́ напо́й
2) папо́йка, п’я́нка f., абжо́рства і распу́ста
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)