negate

[nɪˈgeɪt]

v.

пярэ́чыць; прызнава́ць нява́жным; касава́ць, анулява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адказа́ць ántworten vi, beántworten vt; erwídern, entgégnen vi, vt (пярэчыць);

адказа́ць на пачуццё ein Gefühl erwídern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

buntować się

незак. бунтаваць; не згаджацца; пярэчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éinrede

f -, -en пярэ́чанне

~ erhében* — пярэ́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Éinsprache

f -, -n пярэ́чанне

~ erhében* — пярэ́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

objector

[əbˈdʒektər]

n.

той, хто пярэ́чыць; супраці́ўнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

палемізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.

Весці палеміку; спрачацца, пярэчыць. Вера некалькі разоў лавіла сябе на тым, што не згаджаецца з Рамірам і ў той жа час не хоча з ім палемізаваць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палемізава́ць

(фр. polémiser, ад гр. polemizo = ваюю)

весці палеміку, спрачацца, пярэчыць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

talk back

informal

пярэ́чыць, агрыза́цца, адка́зваць няве́тліва, без паша́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бяздо́мнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Бадзяцца, не маючы свайго жылля, сям’і. // Рэдка бываць дома, з сям’ёй. — Рыта, ты да мяне несправядлівая, — пярэчыць Барыс. — Хто-хто, а ты не можаш паскардзіцца, што я бяздомнічаю. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)