contradictious

[kɑ:ntrəˈdɪkʃəs]

adj.

які́ пярэ́чыць; перако́рлівы, сварлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

антыгума́нны, ‑ая, ‑ае.

Які пярэчыць прынцыпам гуманнасці, чалавечнасці. [Купала] выкрывае антыгуманную сутнасць сучаснага яму сацыяльна-палітычнага ладу, заснаванага на праве «сільнага» прыгнятаць «слабых», на пакутах мільёнаў працоўных. Івашын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

protest​2 [prəˈtest] v.

1. (about/against/at) пратэстава́ць; пярэ́чыць

2. заяўля́ць, сцвярджа́ць, насто́йваць (у адказ)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

contradict

[,kɑ:ntrəˈdɪkt]

v.t.

1) пярэ́чыць, запярэ́чваць

2) супярэ́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

negate

[nɪˈgeɪt]

v.

пярэ́чыць; прызнава́ць нява́жным; касава́ць, анулява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адказа́ць ántworten vi, beántworten vt; erwídern, entgégnen vi, vt (пярэчыць);

адказа́ць на пачуццё ein Gefühl erwídern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

buntować się

незак. бунтаваць; не згаджацца; пярэчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éinrede

f -, -en пярэ́чанне

~ erhében* — пярэ́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinsprache

f -, -n пярэ́чанне

~ erhében* — пярэ́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

objector

[əbˈdʒektər]

n.

той, хто пярэ́чыць; супраці́ўнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)