вестыбю́ль, ‑я, м.

Пярэдняя пры парадным уваходзе ў памяшканне (пераважна грамадскага прызначэння). Вестыбюль тэатра. Вестыбюль клуба. Вестыбюль метро.

[Фр. verstibule.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытво́р, ‑а, м.

Пярэдняя частка царквы непасрэдна за паперцю. Ён увайшоў у царкву. У прытворы гарэла тоненькая свечка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vórderachse

f -, -en тэх. пярэ́дняя вось, пярэ́дні мост

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стамо́дэум

(ад гр. stoma = рот)

пярэдняя кішка ў кольчатых чарвей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аб’е́зны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якім аб’язджаюць; кружны. Доўгі шнур падвод на момант затрымаўся, пасля пярэдняя завярнула на аб’езную сценку. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авансцэ́на

(фр. avantscena)

тэатр. пярэдняя частка сцэны (ад заслоны да рампы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

насо́к, ‑ска, м.

1. Пярэдняя частка абутку, панчох і пад. Востры насок бота. // Пярэдняя частка ступні. [Андрэй] то кідаўся ўпрысядкі, то ўздымаўся на наскі і хвацка ішоў за дзяўчынай. Дуброўскі. Зарэцкі падняўся з крэсла, паківаўся на насках і выйшаў з пакоя. Хомчанка.

2. Пярэдняя частка якога‑н. прадмета (звычайна вузкая). Насок напільніка. □ Пракос ад пракосу аддзяляўся густою бародкаю травы, якое не падцінаў насок касы... Гартны.

3. Памянш. да нос; маленькі нос.

4. пераважна мн. (на́скі, ‑оў). Тое, што і шкарпэткі. Шура разувае чаравік, здымае .. насок. Навуменка. Ён пакаваў чамадан, а яна спяшалася давязаць яму наскі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vórfeld

n -(e)s, -er вайск. спарт. пярэ́дняя зо́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

forepart

[ˈfɔrpɑ:rt]

n.

пе́ршая або́ ра́ньняя ча́стка; пярэ́дняя ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ось в разн. знач. вось, род. во́сі ж.;

пере́дняя ось пярэ́дняя вось;

ось враще́ния вось вярчэ́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)