уні́клівы, -ая, -ае.

1. Які пазбягае прама і адкрыта выказваць свае думкі, не прамы, пазбаўлены шчырасці.

У. адказ.

2. Які глыбока ўнікае ў сутнасць справы; праніклівы.

У. чалавек.

Уніклівая думка чалавека.

|| наз. уні́клівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

літара́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Дакладна адпавядаючы якому‑н. тэксту, размове і пад.; даслоўны. Літаральны запіс.

2. Дакладны; прамы, не пераносны. Літаральны сэнс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dúrchgangswagen

m -s, - прамы́ ваго́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stócksteif

a прамы́ як кій

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

самаўдаскана́ленне, ‑я, н.

Удасканаленне сваіх маральных, разумовых і фізічных якасцей. Эвалюцыя духоўнага, унутранага развіцця, самаўдасканалення героя — не прамы і не лёгкі шлях. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуго́л Месца, дзе межы поля ўтвараюць прамы вугал (Сал., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

straightforward [ˌstreɪtˈfɔ:wəd] adj. адкры́ты, рашу́чы, шчы́ры, прамы́;

a straightforward statement просталіне́йнае, катэгары́чнае сцве́рджанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

загну́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад загнуць (у 1 знач.).

2. у знач. прым. Не прамы, выгнуты ўверх або ўніз. Загнутая дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывы́, -а́я, -о́е.

1. Выгнуты, не прамы.

Крывая дошка.

К. цвік.

Крывога дрэва не выпрастаеш (прыказка).

2. Ненармальны, пакалечаны (пра часткі цела).

Крывая рука.

3. 3 пашкоджанай нагой (нагамі); кульгавы (разм.).

|| наз. крывізна́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэ́сны, -ая, -ае.

1. Праўдзівы, прамы; добрасумленны.

Ч. чалавек.

Ч. ўчынак.

2. Заснаваны на правілах чэсці, добрапрыстойнасці.

Чэснае жыццё.

Чэснае імя.

3. Маральна чысты, цнатлівы.

◊

Чэснае слова — выраз, які ўпэўнівае ў праўдзівасці чаго-н.

|| наз. чэ́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)