магістра́т

‘прадстаўнік вышэйшай улады ў Старажытным Рыме; судовая або паліцэйская службовая асоба ў некаторых краінах’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магістра́т магістра́ты
Р. магістра́та магістра́таў
Д. магістра́ту магістра́там
В. магістра́та магістра́таў
Т. магістра́там магістра́тамі
М. магістра́це магістра́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

archetype [ˈɑ:kitaɪp] n. археты́п; прататы́п; тыпо́вы прадстаўні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

przedstawiciel

м. прадстаўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

неакантыя́нец, ‑нца, м.

Прадстаўнік, паслядоўнік неакантыянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадстаўні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да прадстаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаро́дзец, -дца, мн. -дцы, -дцаў, м.

У царскай Расіі: ураджэнец усходняй ускраіны Расіі, прадстаўнік адной з нацыянальных меншасцей, пераважна ўсходняй.

|| прым. іншаро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гулевіч Д. (прадстаўнік эпікурэізму) 11/469

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паўнамо́цны bevóllmächtigt;

паўнамо́цны прадстаўні́к bevóllmächtigter Vertréter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

авангарды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прадстаўнік авангардызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заўко́мавец, ‑маўца, м.

Разм. Член, прадстаўнік заўкома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)