examination [ɪgˌzæmɪˈneɪʃn] n.

1. агля́д; абсле́даванне; праве́рка, дасле́даванне

2. fml экза́мен

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

try-on [ˈtraɪɒn] n.

1. прыме́рка, праве́рка

2. infml спро́ба падману́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

try-out [ˈtraɪaʊt] n.

1. праве́рка, іспы́т

2. AmE (адбо́рачнае) спабо́рніцтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́барачны stíchprobenweise, stíchprobenartig;

вы́барачная праве́рка Stíchprobe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іспы́т, ‑у, М ‑пыце, м.

1. звычайна мн. (іспы́ты, ‑аў). Праверка ведаў; экзамен. Здаваць іспыты. Прымаць іспыты. □ Гады яе [Васіліны] вучобы і для Іллюка не прайшлі дарэмна: ён шмат чытаў, вучыўся на курсах брыгадзіраў-паляводаў, здаў іспыты на шафера. Хадкевіч.

2. перан. Выпрабаванне, праверка. Гэта так, дарагая! Разлука, дарога — Для кахання суровы іспыт. Ліхадзіеўскі. Кожны дзень быў суровым іспытам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пове́рка

1. (проверка) праве́рка, -кі ж.; (сверка) зве́рка, -кі ж.;

пове́рка вре́мени праве́рка ча́су;

2. (перекличка) паве́рка, -кі ж.;

на пове́рку пришли́ все́ на паве́рку прыйшлі́ ўсе́;

◊

на пове́рку на паве́рку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэві́зія ’праверка, перагляд’ (ТСБМ). Ст.-бел. ревизия (ревизия) ’тс’ < ст.-польск. rewizyja < лац. revīsio ’зноў аглядаць’ (Булыка, Лекс. запазыч., 33).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́канаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Ажыццявіць, здзейсніць (наказ, заданне, задуму і пад.).

В. план.

В. абяцанне.

В. загад.

2. Праспяваць, сыграць, станцаваць.

В. песню, танец.

|| незак. выко́нваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выкана́нне, -я, н.

Праверка выканання.

Прывесці ў выкананне.

Культура выканання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзелавая папера, што пацвярджае права на што-н.

Апраўдальны д.

Д. аб адукацыі.

2. Пасведчанне, што пацвярджае асобу прад’яўніка.

Праверка дакументаў.

3. Пісьмовыя помнікі, якія сведчаць пра гістарычныя падзеі.

Старажытнабеларускія граматы — гістарычныя дакументы.

Архіўныя дакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Síchtung

f -, -en прагля́д, праве́рка, сарціро́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)