Verbum

прагрэ́ць, -рэ́ю, -рэ́еш, -рэ́е; -рэ́ты; зак., што.

Нагрэць поўнасцю, як належыць.

П. матор. П. памяшканне.

|| незак. праграва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

вы́нішчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны; зак., каго-што.

Поўнасцю знішчыць.

В. ваўкоў.

|| незак. вынішча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вынішчэ́нне, -я, н.

прапячы́ся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пячэ́цца, -пяку́цца; -пёкся, -пякла́ся, -ло́ся; зак.

Поўнасцю спячыся.

Пірог добра прапёкся.

|| незак. прапяка́цца, -а́ецца.

паўнацэ́нны, -ая, -ае.

1. Які мае поўную, нармальную цэннасць.

Паўнацэнная валюта.

2. Які поўнасцю адпавядае патрабаванням.

П. прадукт.

|| наз. паўнацэ́ннасць, -і, ж.

эквівале́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Нешта раўнацэннае іншаму, здольнае поўнасцю яго замяніць.

|| прым. эквівале́нтны, -ая, -ае.

Э. абмен.

поўна... (а таксама паўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) поўнасцю, напр., поўнаўладны;

2) які мае паўнату чаго-н., напр., поўнагабарытны.

закаране́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Трывала замацавацца, укараніцца.

Хвароба закаранела.

2. у чым. Поўнасцю аддацца якім-н. звычкам.

З. у сваіх прывычках.

запо́ўніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Напоўніцца, стаць поўнасцю занятым.

Тэатр запоўніўся гледачамі.

|| незак. запаўня́цца, -я́ецца.

|| наз. запаўне́нне, -я, н.