арэ́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Наём памяшкання, зямельнага ўчастка і пад. ў часовае карыстанне.

Здаць у арэнду.

2. Плата за такі наём.

Плаціць арэнду.

|| прым. арэ́ндны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

extra​1 [ˈekstrə] n. дадатко́вая пла́та; дадатко́вая рэч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зарпла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.

Разм. Заработная плата. Павышэнне зарплаты. Атрымаць зарплату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахт, -у, М -хце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Плата за перавозку грузаў водным шляхам.

2. Грузы, якія перавозяцца на зафрахтаваным судне, а таксама такая перавозка.

|| прым. фрахто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ако́рдны, ‑ая, ‑ае.

Які выконваецца, робіцца паводле дагавору; здзельны. Акордная заработная плата. Акордная работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rent​1 [rent] n. арэ́ндная пла́та;

high/low/fair rent высо́кая/ні́зкая/уме́раная арэ́ндная пла́та

♦ for rent здае́цца ў найм (надпіс)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэа́льны в разн. знач. реа́льный;

~нае жыццё — реа́льная жизнь;

р. план — реа́льный план;

~ная палі́тыка — реа́льная поли́тика;

○ ~ная зарабо́тная пла́та — реа́льная за́работная пла́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

здо́льшчына, ‑ы, ж.

Арэнда зямлі, пры якой плата ўносіцца не грашамі, а часткай (доляй) ураджаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паміну́тны, -ая, -ае.

1. Які адбываецца кожную мінуту, бесперапынна.

Памінутныя выклікі да тэлефона.

Памінутна (прысл.) турбуюць.

2. Які вылічваецца па мінутах.

Памінутная плата за тэлефонныя перагаворы.

|| наз. паміну́тнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыба́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца прыбаўкай (у 2 знач.); дадатковы. Прыбавачная плата.

•••

Прыбавачная вартасць гл. вартасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)