прапластава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Пракласці пластамі, накласці адзін пласт на другі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Érdscholle

f -, -n гэ́дба, пласт зямлі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kóhlenflöz

m -es, -e ву́гальны пласт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пластово́й

1. пластавы́, слаявы́; см. пласт;

2. плот. пла́шачны; см. пласти́на​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кангламера́тны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з кангламерату (у 2 знач.). Кангламератны пласт горкай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адхіляецца ад вертыкальнага або гарызантальнага становішча. Нахільны пласт. Нахільная шахта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпс, -у, м.

1. Мінеральнае рэчыва белага ці жоўтага колеру.

Пласт гіпсу.

2. Скульптурны злепак з такога рэчыва.

3. Хірургічная павязка з такога рэчыва, якую накладваюць пры пераломах, вывіхах.

Нага ў гіпсе.

|| прым. гі́псавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзёрнавы, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца дзёрнам. Дзёрнашы пласт. // Зроблены, складзены з дзёрну. Дзёрнавая абшыўка схілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рухляко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рухляку, які змяшчае ў сабе рухляк. Рухляковы пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сільвіні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сільвініту; які ўтрымлівае ў сабе сільвініт. Сільвінітавы пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)