кангламера́тны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з кангламерату (у 2 знач.). Кангламератны пласт горкай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адхіляецца ад вертыкальнага або гарызантальнага становішча. Нахільны пласт. Нахільная шахта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпс, -у, м.

1. Мінеральнае рэчыва белага ці жоўтага колеру.

Пласт гіпсу.

2. Скульптурны злепак з такога рэчыва.

3. Хірургічная павязка з такога рэчыва, якую накладваюць пры пераломах, вывіхах.

Нага ў гіпсе.

|| прым. гі́псавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзёрнавы, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца дзёрнам. Дзёрнашы пласт. // Зроблены, складзены з дзёрну. Дзёрнавая абшыўка схілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рухляко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рухляку, які змяшчае ў сабе рухляк. Рухляковы пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сільвіні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сільвініту; які ўтрымлівае ў сабе сільвініт. Сільвінітавы пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

topsoil

[ˈtɑ:psɔɪl]

n.

ве́рхні пласт гле́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Flöz

n -es, -e горн. го́рны пласт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

граві́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гравію. Гравійныя кар’еры. Гравійны пласт. // Накрыты гравіем. Гравійная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паво́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паводкі. Урадлівы пласт зямлі пачынаюць змываць паводкавыя воды. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)