float2[fləʊt]v.пла́ваць, плы́сці, плыць (на паверхні); луна́ць;
Wood floats on water. Дрэва не тоне ў вадзе.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
pławić się
незак. купацца, плаваць;
pławić się we krwi — плаваць у крыві;
pławić się w rozkoszach (w luksusie) — купацца ў раскошы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Самапла́ў ’самалёт’ (Буз.). Наватвор 30‑х гадоў ад сам (гл.) і плаваць (гл.), першапачаткова, відаць, адносілася да парахода.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
навучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак., чаму і зінф.
Набыць навыкі, уменне рабіць што‑н., засвоіць, пераняць што‑н. Навучыцца кравецкай справе. Навучыцца вадзіць машыну. Навучыцца плаваць. □ За гэты час Тастоў навучыўся ўзгадняць адвагу з абавязкам.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Плаво́к1 ’плывец’ (докш., Янк. Мат.; добр., Мат. Гом.). Да пла́ваць (гл.); суф. ‑ок, яку хадок, яздок, ядок і інш.
Плаво́к2 ’паплавок’ (ТСБМ, ТС), рус.плаво́к ’тс’, арханг. ’буй’, ’драўляная рассошка на шыі каня з меткай гаспадара’. Да пла́ваць (гл.). Бел.-рус. ізалекса. Параўн. таксама паплавок (гл.). Сюды ж плавок ’пухір у рыбы’ (кобр., ЛА, 1) — у выніку пераносу значэння паводле падабенства: існуе меркаванне, што рыбы плаваюць (а не тонуць) дзякуючы пухіру.
Плавок3 ’частка плуга, якою плуг сунецца па зямлі’ (Тарн.). Да пла́ваць (гл.) у пераносным значэнні: пры ворыве плуг то вынырае, то патанае ў зямлі, як лодка (ці карабель).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schwímmen
*vi (s, h)
1) пла́ваць, плыць, плы́сці
es schwimmt mir vor den Áugen — у мяне́ ўсё зліва́ецца [плыве́] пе́рад вачы́ма [вача́мі]
◊ in Überfluss ~ — пла́ваць як сыр у ма́сле
2) разм.пла́ваць (дрэнна ведаць што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Плавэ́чнік ’белы гарлачык, Nymphaea alba L.’ (глыб., Сл. ПЗБ). Да прыметніка, відаць, польск.pławeczny (як stateczny) > plawacz ’плывак’ < прасл.*plavati > плаваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плаве́льнік ’плывец’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Да плаваць (гл.). Суф. ‑ельнік утварае асабовыя наз. са значэннем асоб па іх занятку (вапельнік, малацёльнік). гл. Сцяцко, Афікс. наз., 52.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
swim2[swɪm]v.(swam, swum)
1.пла́ваць, плы́сці; пераплыва́ць;
swim crawlпла́ваць кро́лем;
swim with the stream плы́сці па цячэ́нні;
swim against the stream плы́сці су́праць цячэ́ння;
Let’s go swimming. Давай паплаваем;
He cannot swim a stroke. Ён зусім не ўмее плаваць.
2. заліва́ць; пераліва́цца праз край;
Her eyes were swimming with tears. Яе вочы былі поўныя слёз.
3. плы́сці (перад вачыма);
My head swims. У мяне кружыцца галава.
4. пла́ў на ру́хацца
♦
swim between two waters лаві́раваць памі́ж дзвюма́ кра́йнасцямі; ≅ кіда́цца памі́ж лі́хам і го́рам;
swim like a stone ≅ пла́ваць як сяке́ра
swim across[ˌswɪməˈkrɒs]phr. v. пераплыва́ць
swim up[ˌswɪmˈʌp]phr. v. падплыва́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)