assure [əˈʃʊə] v.
1. (of) запэ́ўніваць, упэ́ўніваць, перако́нваць
2. (oneself of smth.) упэ́ўнівацца, перако́нвацца
3. гарантава́ць, забяспе́чваць
4. BrE страхава́ць жыццё
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wpierać
незак.
1. уціскваць, упіхаць, упіхваць;
2. пераконваць у чым; прымушаць паверыць у што;
wpierać w kogo — настойліва пераконваць каго у супрацьлеглым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
persuade [pəˈsweɪd] v. (into) перако́нваць, угаво́рваць;
Please try and persuade her to come with us. Калі ласка, угавары яе пайсці з намі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
perswadować
незак. kogo/co пераконваць каго ў чым; угаворваць каго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
urge2 [ɜ:dʒ] v.
1. упэ́ўніваць, перако́нваць; на сто́йваць
2. fml падганя́ць
urge on [ˌɜ:dʒˈɒn] phr. v.
1. паганя́ць (каня), падбадзёрваць (каманду)
2. падбухто́рваць; стымулява́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
úmstimmen
vt
1) муз. настро́йваць на і́ншы тон
2) перако́нваць (у іншым)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wéismachen
аддз. vt перако́нваць, унуша́ць
j-m etw. ~ — спрабава́ць перака́наць каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Во́ліць ’упрошваць, пераконваць’ (Нас.). Рус. во́лить ’жадаць, хацець’, ст.-слав. волити, волꙗ хацець, аддаваць перавагу’, польск. wolić ’аддаваць перавагу’, чэш. voliti, славац. voliť ’выбіраць’, славен. vóliti ’тс’. Паводле Фасмера, 1, 338, Махэка₂, 704, звязана з воля (гл.). Роднаснымі з’яўляюцца гоц. waljan ’выбіраць’, ст.-в.-ням. wellan ’тс’, ст.-інд. varáyati ’выбірае, дамагаецца’ (Торп., 400; Уленбек, 272).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
convince
[kənˈvɪns]
v.t.
1) перако́нваць, запэ́ўніваць
to convince of one’s innocence — перакана́ць аб не́чай невінава́тасьці
2) Obsol. прызнава́ць вінава́тым, засуджа́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
affirm
[əˈfɜ:rm]
1.
v.t.
1) сьцьвярджа́ць, запэ́ўніваць, перако́нваць
2) пацьвярджа́ць
to affirm the decision — пацьве́рдзіць пастано́ву
2.
v.i.
руча́цца, цьве́рдзіць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)