północny

północn|y

1. паўночны;

wiatr ~y — паўночны вецер;

zorza ~a — паўночнае ззянне;

~y wschód — паўночны ўсход;

2. паўночны;

~a godzina — паўночная гадзіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Arctic​2 [ˈɑ:ktɪk] adj.

1. аркты́чны; паўно́чны; паля́рны;

the Arctic Circle Паўно́чны паля́рны круг;

the Arctic Ocean Паўно́чны Ледаві́ты акія́н

2. arctic аркты́чны, сцюдзёны, ве́льмі хало́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

барэ́й, ‑ю, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бог паўночнага ветру. // Паўночны вецер.

[Грэч. Boreas.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́рдавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да норду; паўночны. Нордавы вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норд

(гал. noord)

1) поўнач, паўночны напрамак;

2) паўночны вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ле́мінг, ‑а, м.

Паўночны звярок атрада грызуноў з доўгай бура-жоўтай плямістай поўсцю.

[Нарв. lemming.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́вер, ‑у, м.

Разм. Халодны паўночны пранізлівы вецер. Хмурна. Золка. Вецер-сівер Да касцей праймае. Колас. Толькі першыя замаразкі ды калючы паўночны сівер сведчылі аб набліжэння недалёкай зімы. Якімовіч. Вільготны сівер балюча біў у твар рэдкімі шрацінамі граду. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́жык, ‑а, м.

Паўночны алень ва ўзросце да двух месяцаў, а таксама футра гэтага аленя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

N (пісьмовае скар. ад north; northern) по́ўнач; паўно́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

north-east [ˌnɔ:θˈi:st] n. паўно́чны ўсхо́д;

naut. норд-о́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)