Verbum

разжа́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Выклікаць у каго-н. пачуццё жалю.

|| незак. разжа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

расчарава́нне, -я, н.

Пачуццё, стан незадаволенасці, выкліканы няздзейсненымі спадзяваннямі, надзеямі, марамі; страта веры ў каго-, што-н.

Глыбокае р.

транквіліза́тар, -у, мн. -ы, -аў, м.

Лекавы прэпарат, які здымае нервовае ўзбуджэнне, пачуццё трывогі, страху.

|| прым. транквіліза́тарны, -ая, -ае.

закаха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго ў каго (разм.).

Абудзіць у кім-н. пачуццё кахання да сябе.

З. у сябе.

агі́длівы, -ая, -ае.

Які выклікае агіду, поўны агіды да каго-, чаго-н.

А. чалавек.

Агідлівае пачуццё.

|| наз. агі́длівасць, -і, ж.

любі́мы, -ая, -ае.

Які выклікае пачуццё любові, якому аддаецца перавага перад іншымі, асабліва дарагі каму-н.

Л. пісьменнік.

Любімая справа.

самалю́бства, -а, н.

Пачуццё ўласнай годнасці, якое звычайна спалучаецца з раўнівымі адносінамі да думкі пра сябе іншых людзей.

Хваравітае с.

жаль, -ю, м.

1. Пачуццё спагады, жаласці, выкліканае чыім-н. няшчасцем, пакутай.

Не ведаць жалю.

2. Пачуццё горычы, смутку з прычыны страты каго-, чаго-н.

Мацярынскі ж.

3. Засмучэнне, шкадаванне.

Гаварыць з жалем аб здарэнні.

◊

На (вялікі) жаль (у знач. пабочн. сл.) — ужыв., каб выказаць шкадаванне з прычыны чаго-н.

злара́дны, -ая, -ае.

Напоўнены злараднасцю, які заключае ў сабе злую радасць пры няшчасці іншых.

З. чалавек.

Злараднае пачуццё.

Зларадна (прысл.) смяяцца.