ну́нцый, ‑я, м.

Пастаянны дыпламатычны прадстаўнік рымскага папы пры ўрадзе якой‑н. дзяржавы.

[Лац. nuntius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрамні́к, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для ператварэння пераменнага электрычнага току ў пастаянны. Паўправадніковы выпрамнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Пастаянны, устойлівы, які не мяняецца. Стабільныя цэны. Стабільнае напружанне. Стабільны падручнік.

[Лац. stabilis — устойлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

DC [ˌdi:ˈsi:] (скар. ад direct current) phys. пастая́нны ток

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́нсул,

пастаянны прадстаўнік дзяржавы.

т. 8, с. 408

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інвертава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Пераўтварыць (пераўтвараць) пастаянны электрычны ток у пераменны.

[Лац. invertere — пераўтвараць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авіялі́нія, ‑і, ж.

Пастаянны маршрут транспартных самалётаў паміж двума або некалькімі населенымі пунктамі; паветраная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рака,

адкрыты пастаянны водны паток.

т. 13, с. 274

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наве́двальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто прыходзіць куды-н. з якой-н. мэтай, наведвае каго-, што-н.

Пастаянны н. бібліятэкі.

|| ж. наве́двальніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наве́двальніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

konstánt

a канста́нтны, пастая́нны, нязме́нны

~es Kapitál — эк. пастая́нны капіта́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)