Zúgriemen

m -s, - тэх. пас, цяж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tréibriemen

m -s, - тэх. прывадны́ пас [рэ́мень]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Láufriemen

m -s, - тэх. прывадны́ пас

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВЫ́ДРЫЦА,

назва гар. пас. Арэхаўск да 1946.

т. 4, с. 307

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пасс чаще мн. пас, род. па́са м., мн. па́сы, -саў;

пассы гипнотизёра па́сы гіпнатызёра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпаса́ць ’падперазаць; завязаць (фартух)’ (Сл. ПЗБ; іўеў., ЛА, 4). Да пас (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВЫ́ЗНА,

назва гар. пас. Чырвоная Слабада да 1923.

т. 4, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Па́савы ў выразе па́савае кола ’махавае кола’ (П. С.). Да пас 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неапі́саны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не апісалі, не ўключылі ў вопіс, каталог, рэестр. Неапісаны архіў.

2. Вельмі прывабны, такі, што цяжка апісаць словамі. Іскрыцца ў небе млечны пас, Такі таемны, поўны чараў І неапісаных украс. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕРАСТАВІ́ЦА,

назва з 30.12.1975 да 28.3.1978 рабочага пас. Пагранічны.

т. 3, с. 107

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)