Parasít

m -en, -en паразі́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пяціву́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Чэрвепадобны паразіт, блізкі да членістаногіх, які паразітуе звычайна ва ўнутраных органах або насавой поласці жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клешч, кляшча, м.

Невялікая членістаногая жывёліна класа павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

•••

Кароставы клешч — клешч-паразіт, які выклікае і пераносіць каросту ў жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schmarótzer

m -s, - паразі́т (тс. перан.); дармае́д, нахле́бнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pest [pest] n.

1. шко́днік, паразі́т

2. infml ка́ра, няшча́сце;

The flies are a pest here. Тут ад мух няма жыцця.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Рэменякве́тнік ’расліна-паразіт сямейства рэменяцветных’ (БРС), рэменяцветнік ’тс’ (ТСБМ). Калька з рус. ремнецветник ’амяла’, якое калька ням. Riemenblume ’Loranthus L.’ (Riemen ’рэмень’, Blume ’кветка’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паразіто́лаг

(ад паразіт + -лаг)

спецыяліст у галіне паразіталогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Úngeziefer

n -s, - шко́днае насяко́мае, паразі́т; зборн. шко́дныя насяко́мыя, паразі́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паразітафа́уна

(ад паразіт + фауна)

сукупнасць паразітычных арганізмаў у жывёлы-гаспадара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

габране́ма

(н.-лац. habronema)

гельмінт класа нематодаў; паразіт няпарнакапытных, узбуджальнік габранемозу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)