пака́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паказваць — паказаць (у 1–3, 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uzewnętrznić

зак. выявіць, паказаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зава́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

Разм. Паказаць пры ўзважванні пэўную вагу. Лешч заважыў два кілаграмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зда́тны, -ая, -ае.

1. Здольны на што-н., схільны да чаго-н., умелы.

З. да навукі.

Паказаць, хто на што з.

2. Зручны, прыгодны для чаго-н.

Месца для начлегу выбралі здатнае.

|| наз. зда́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шыш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Тое, што і кукіш.

Паказаць ш. каму-н.

2. перан. Пра што-н. надта малое, нязначнае.

Вам з усяго гэтага ш. застанецца.

◊

Ні шыша (разм., груб., неадабр.) — нічога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Géltungsbedürfnis

n -ses славалю́бства, ганарлі́васць, жада́нне паказа́ць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Скапузава́ць (скапузува́ці) ‘умець паставіцца да каго-небудзь’ (гродз., Сл. ПЗБ). Да капуза (гл.), г. зн. ‘падыйсці, зняўшы капузу, і паказаць тым самым пашану’ або кантамінацыя скапава́ць ‘зразумець’, якое да капаваць (гл.) і капуза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pokazać

зак.

1. паказаць;

2. паказаць; праявіць;

pokazać komu drzwi — паказаць каму на дзверы;

nie pokazać po sobie — не падаць (паказаць) выгляду;

ja ci pokażę! — я табе пакажу!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ukazać

зак. кніжн. паказаць, указаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zobrazować

зак. паказаць вобразна (наглядна)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)