beéilen

1.

vt падганя́ць, прыспе́шваць

2.

(sich) спяша́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánspornen

vt

1) прышпо́рваць; падганя́ць

2) заахво́чваць, стымулява́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ну́шкаць (нушкъць) ’панукаць, падганяць’ (міёр., Нар. сл.), ’прымушаць’ (віл., Сл. ПЗБ). Ад ну ж (< *nu і *že), гл. ж, жа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падганя́нне ср.

1. подстёгивание, подхлёстывание;

2. перен. потора́пливание, подстёгивание, подта́лкивание, подхлёстывание, понука́ние;

1, 2 см. падганя́ць 3, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hasten

[ˈheɪsən]

1.

v.t.

падганя́ць, прыско́рваць, прысьпе́шваць

2.

v.i.

ху́тка спраўля́цца, сьпяша́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánfeuern

vt

1) падпа́льваць

2) перан. натхня́ць, падбадзёрваць, падганя́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Папіха́йла ’чалавек, якім кожны камандуе’ (Мат. Гом.), попіха́йла, попі́ха ’тс’ (ТС), папіха́йла, папі́хішча ’непаваротлівы чалавек, якога трэба падганяць’ (Нас.). Да папіха́ць (гл. піха́ць) з рознымі суфіксамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

urge​2 [ɜ:dʒ] v.

1. упэ́ўніваць, перако́нваць; на сто́йваць

2. fml падганя́ць

urge on [ˌɜ:dʒˈɒn] phr. v.

1. паганя́ць (каня), падбадзёрваць (каманду)

2. падбухто́рваць; стымулява́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

popędzać

незак.

1. падганяць, панукваць; прыспешваць;

2. прыводзіць у рух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Спаро́міць ‘падганяць, прыскорваць’, спаро́міцца ‘спяшацца’, ‘паспяваць, упраўляцца’ (Нас.), ‘назапашваць, збіраць; запасіць’, спо́рам ‘назапашванне’ (Ласт.). Відаць, да спор 1, у аснове дзеепрыметнік на ‑ом ад спары́ць ‘памнажаць, прыбываць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)